Een stapje dichter bij de creatie van mijn werkeluckheid…
30 juli 2022
Een stapje dichter bij de creatie van mijn werkeluckheid…
Blij word ik ervan. Blij dat ik op steeds meer plekken ‘mijn waarheid’ tegenkom. Signalen uit het Universum dat mijn creatie, die van een liefdevolle wereld, steeds dichterbij komt.
Toen ik een tijd geleden een meditatie deed om mijn grootste droom te dromen, kwam ik erachter dat die eigenluck heel eenvoudig is: ik kwam en kom steeds uit op een leven in verbinding, in gemeenschap met mijn dierbaren om me heen, waarin we de zorg hadden voor onszelf, elkaar, de natuur, de dieren… Een leven zoals dat vroeger normaal was, denk ik dan.
Waar jonge vrouwen liefdevol worden bijgestaan als ze transitie maken van meisje naar vrouw, naar moeder. Waar jongens los mogen komen van de moederborst als zij de wereld van de man betreden en groeien van jongen, naar jongeling naar man.
Waar je samen de zorg deelt voor jonge kinderen in plaats van ze uit te besteden aan een kinderdagverblijf, iets waarvan ikzelf destijds zo sterk voelde dat ik dat eigenluck niet wilde, maar ik was toen nog zo gevangen in de matrix en dacht dat het normaal was dat je je liet scheiden van je kinderen om de kosten van kinderopvang te kunnen betalen. Ik ging tegen mijn gevoel in en liet de zorg voor hen met pijn in mijn hart over aan een ander. Ik had toen nog niet geleerd om naar meZelf te luisteren…
In mijn meditaties zie ik een samenleving waar ouderen met respect worden behandeld, gewaardeerd worden om hun doorleefde wijsheid en de zorg voor hen wordt gedeeld in plaats van ze weg te stoppen in een verzorgingshuis of aanleunwoning. Een samenleving waar, net als geboorte, de dood er ook mag zijn, deel uitmaakt van de natuurlucke cyclus en we ook die transitie kunnen verwelkomen.
Een samenleving waar we in verbinding zijn met elkaar, met de natuur, met het leven en de dood…
In iedere meditatie die ik deel over het creëren van je werkeluckheid, zijn dat de beelden die opkomen vanuit mijn Ziel.
Daarom word ik zo van al die mooie Zielen die van binnen hetzelfde voelen en willen leven. Misschien nog hier en daar wat moeite hebben met het loslaten van het oude, het leven dat we geprogrammeerd zijn te leven maar dat eigenluck niet bij ons past, niet natuurluck is. Misschien is er van binnen nog enigszins een vasthouden aan hoe je geleerd is dat het leven zou moeten zijn. Maar toch de beweging is zo tastbaar en zo voelbaar. En hij is natuurluck, dus alles beweegt daar naartoe… tenminste, in mijn creatie…
Daarom werd ik ook zo blij toen ik onderstaande woorden van Carlijn Volders las. Woorden waarmee zij precies verwoord wat ik – en vermoedeluck velen met mij – diep van binnen voel: het Leven zoals het bedoeld is te Zijn. Het Leven zoals het bedoeld is te leven. Met een hoofdletter L dus.
Dankjewel Carlijn voor jouw mooie woorden, weer een stapje dichter bij het creëren van mijn werkeluckheid. Ik word er blij van en ik deel ze graag en in Liefde… 
If we thought like a tribe, no one would go hungry
Het was ooit zo normaal
Voor ons allen
Een tribe
Een dorp
Een echt thuis
Alles in één
Er was een kruidenkenner
Een handige bouwer
Timmerman
Een vroedvrouw-sjamaan
Een ziener
Iemand die alles wist van dieren
Een ander van chirurgie
Er waren geboren tantes
die soms de zorg voor de kinderen overnamen
Er waren mensen die graag op het land werkten
en alles wisten van voeding
Er waren docenten
En individuen die veel mediteerden
om zo van alles uit te zuiveren
Er waren muzikanten en kunstenaars
die zorgden voor zielenvoer
en schoonheid
Er waren bemiddelaars
En vrouwen die vol voor het moederschap gingen
Iedereen had zijn of haar rol of levenstaak
Ieder werd voor vol aangezien
Niemand was beter dan een ander
Ieder had z’n eigen huisje
Z’n privé domein
Je wist elkaar te vinden wanneer nodig
En hoefde geen ingewikkelde afspraken te maken om je vrienden te zien
Evenmin ver te reizen
Je kon zo even bij elkaar langs wippen
En weer weg wanneer t genoeg was
Onze ouders werden niet in bejaardenhuizen weggestopt
Waar onbekende mensen
vaak liefdeloos voor ze zorgen
Hun tribe stond hen bij waar nodig
Het geheel was vrijwel compleet
Soms moest je naar een andere stam
Te vragen om hun wijsheden of grondstoffen
Of voor meer keuze in liefdespartners
En zo ontstonden er mooie samenwerkingen
Er waren specifieke manieren om de harmonie te bewaren
En hoe vredevol om te gaan met conflicten of problemen
Altijd een paar wijze elders die konden bijstaan
Het klinkt allemaal zo simpel
En zo perfect
Bijna te perfect
Logisch dat dat alles verwoest is
Deze manier van leven
Zo zelfvoorzienend
Zo liefdevol
Zo vreugdevol
We werden afhankelijk gemaakt van grote instituten
Die maar rijker en rijker werden
We werden uit elkaar gedreven
In blokkendozen
Met mensen naast ons waar we geen gedag tegen zeiden
Onze vrienden en familie overal verspreid
We moesten hard werken omdat de overheid geld eiste
En werden telkens meer eenzaam
Ploeterend en afgesplitst
Velen van ons willen weer terug naar hun tribe
Naar huis
Naar onverwoeste natuur
Zodat de aarde een zucht van verlichting kan slaken
En wij weer kunnen wortelen
Het land behoort niet aan de machthebbers
Macht in eigen handen
Alle tijd hebben om onze missies te leven
Ons weer vollédig voelen
Onze dierbaren om ons heen
Niet meer alles alleen hoeven doen
It takes a village to raise a child
It takes a village to care for the elderly
It takes a village to truly come home
Aho!
