Nieuwjaarsboodschap 2022 Axel Burkart
Nieuwjaarsboodschap 2022
Axel Burkart
Dit is de transcriptie van de nieuwjaarsboodschap 2022 van Axel Burkart.
Lees onderaan dit artikel meer over Axel Burkart
Beste medemensen, beste medeburgers en ook zeer vereerde parlementariërs op landsniveau en dat van de Bond. Mijn naam is Axel Burkart en ik neem sinds enige jaren de vrijheid om bij gelegenheid van het nieuwe jaar mijn gedachten openbaar te maken. Hoe kom ik daartoe? Is dat geen aanmatiging?
Nieuwjaarstoespraken en redevoeringen worden normaliter uitgesproken door politieke hoogwaardigheidsbekleders of door religieuze hoogwaardigheidsbekleders. Ik ben geen van beiden. Maar er zijn tenslotte niet weinig mensen, er schijnen niet weinig mensen te zijn, die zich voor mijn gedachten interesseren, want mijn video’s op couture werden intussen 15 miljoen keren aangeklikt, wat aanduidt dat er een zekere belangstelling bestaat. En voor deze mensen – en voor andere mensen – voel ik me innerlijk verplicht ook dit jaar weer enkele gedachten naar buiten te brengen. Ook aan de mensen die een serieuze interesse hebben aan een vreedzame wereld op een basis van de geest, op een spirituele basis en niet op een materialistische basis.
“In bewustzijn van zijn verantwoordelijkheid voor God en de mensen”. Zo begint de grondwet in de Bondsrepubliek Duitsland in de inleiding. “In bewustzijn van zijn verantwoordelijkheid voor God en de mensen”. En reeds in de eerste paragraaf van deze wet heet het: “De waardigheid van de mens is onaantastbaar. Het eerbiedigen en beschermen is een verplichting van iedere staatsmacht”.
Beste vrienden, beste medeburgers. Ik spreek jullie en allen als politieke mensen aan. Als mensen van het rechtsleven, van het zogenaamde rechtsleven van een samenleving die een belangrijk deel van de samenleving uitmaakt namelijk cultureel geestelijke en het bedrijfsleven, het geestelijke leven en de economie. In deze staat – en ik richt me daarbij tot de parlementariërs – deze twee zinnen van de grondwet van de DRB zijn geweldig en ze zijn alleen in deze grondwet, in deze constitutie te vinden. Ze zijn een verplicht onderdeel van deze grondwet. Ze verplichten alle politici die gekozen worden er toe om zich daaraan te houden. Om in zuiverheid met deze grondwet te zijn want een grondwet is het hoogste wetboek van een staat. En daarom hebben de mensen in deze staat en ook in andere staten maar het is specifiek de Duitse grondwet het recht om onze politici te vragen:
Ten eerste: houden jullie je aan de inleiding? Houden jullie je aan je verantwoordelijkheid voor God? Gelooft u werkelijk in God? In welke God gelooft u? En wanneer u geen geloof heeft in God, hoe kunt u dan in zuiverheid van deze grondwet werken en rechtvaardigen?
De tweede vraag die we zouden kunnen stellen en moeten stellen: “Wat verstaat u onder de waardigheid van de mens?” Deze vragen wil ik iedere burger van dit land stellen en ik nodig alle medeburgers daartoe uit deze vraag ook serieus te stellen aan jullie afgevaardigden.
Dan komt er nog een derde vraag bij, die beslissend zijn zal net als de andere beide vragen voor het jaar 2022 en die luidt: “Geloven jullie dat de mens een machine is of geloven jullie dat de mens slechts een hoger zoogdier is? Of gelooft u dat de mens een Spiritueel goddelijk wezen is dat met zijn IK veel hoger staat dan een dier?”
Waarom is deze vraag zo belangrijk en ik nodig wederom medemensen uit om zelf die vragen te stellen aan alle politici en afgevaardigden. Deze drie mogelijkheden bestaan alleen maar in een materialistische filosofie. Dat is een filosofie en géén wetenschap.
Geloven jullie dat de mens een machine is, een biologische machine, een machine. En wanneer jullie als politici zo denken, dan wees je er a.u.b. van bewust dat jullie wetten voor machines maken. Is dat jullie mensbeeld? Is dat jullie beeld van recht? Wees je er a.u.b van bewust dat in de Bondsdag de mens eigenlijk als materialistisch is gedefinieerd, namelijk in de jurisprudentie, de wet over de hersendood. De hersendood werd als dood van de mens juridisch gedefinieerd. Door de jurisprudentie en niet door de medici, niet via heldere wetenschappelijke definitie, uit welke gronden dan ook. En daarmee werden wij mensen als machines gedefinieerd en als de hersenen dood zijn, zijn wij ook dood. Ben je daar a.u.b. van bewust. De toestemming voor deze wetten, voor het uitnemen van organen, is reeds een materialistische wet. Daarmee heeft het materialisme binnen de wet zijn intrede gedaan. Over zulke vragen heeft echter niet de wet te beslissen, over vragen van wereldbeschouwing of de mens een machine is of een dier. Daarover heeft het geestelijke leven het beslissingsrecht, maar niet de politiek. In de Darwinistische filosofie – ook geen wetenschap – gelooft men dat de mens een hoger dier is, een hoger zoogdier. De droogneus primaten, de droogneus apen, zijn een ondergeschikte familiegroep van de primaten waartoe in de biologische systematiek ook de mens behoort. We zien dus in onze biologie, in de moderne wetenschappelijke biologie, worden de mensen als hogere zoogdieren gedefinieerd.
Wanneer jullie dat geloven, beste parlementariërs, ben je er dan van bewust dat jullie wetten voor dieren maken. Is dat jullie wereldbeeld? Is dat jullie mensbeeld? Deze vragen moet ik jullie als mens, als burger stellen. En ik raad alle burgers aan om deze vraag serieus te stellen, want het is beslissend, absoluut beslissend, op basis van welk wereldbeeld wetten gemaakt worden. Wetten voor machines of wetten voor hogere zoogdieren of wetten voor mensen die we zien als Spirituele goddelijke wezens. Deze beslissing, dit bewustzijn, deze duidelijkheid is van alle parlementariërs op te eisen. Want het is hun plicht om zich er van bewust te zijn op welke basis zij wetten maken. Alstublieft, beste parlementariërs, denk daarover na en maken jullie je ervan bewust welke wereldbeelden in onze parlementen en in jullie zelf heersen. Op welke basis jullie wetten voor mensen maken. Het is beslissend om zulke vragen te stellen want we staan met dit nieuwe jaar 2022 voor een nieuw tijdperk van nieuwe wetgeving.
Voor de eerste keer zouden wetten voor een algemene vaccinatieplicht worden gemaakt en voor bepaalde beroepsgroepen zijn die al gemaakt en ook al voor kinderen. De vraag is op welke basis worden zulke wetten gemaakt. Dat is de beslissende vraag voor dit jaar 2022. Is voor u als afgevaardigde of als afgevaardigde van de Duitse Bondsdag, of ook in de parlementen van de landen en gemeenten de waarden van de mens die van een machine of van een dier? Of wat anders? Het jaar 2022 moet doordrongen worden van deze vraag.
Dit jaar zal het 63ste jaar zijn van de Duitse grondwet, dus een afsluiting van 9 x 7 jaren. En het 63ste jaar van deze 7-jaars cycli heeft een geestelijke, een spirituele betekenis. En dit jaar 2022 zal nog meer doordrongen worden van een geest van gespletenheid in onze samenleving, maar ook van het verlangen van ons mensen naar integratie en niet naar afscheiding. Helaas is het zo dat veel politici naar buiten brengen dat vaccinatieplicht de kloof in de samenleving zal opheffen, terwijl die naar mijn inzicht zo’n plicht de kloof enorm bevordert.
We spreken immers vaak bij kanseliers m/v en ministers-presidenten m/v over landsvaders of landsmoeders. Ouders splijten hun gezinnen nooit wanneer ze deze liefhebben. Nu beleven we deze splijting door de politici in onze samenleving, door de zogenaamde landsvorsten of landsvorstinnen en kanseliers, man of vrouw. Mensen worden buiten gesloten en er wordt niet geïntegreerd. Vanaf deze plaats wil ik u er ook op opmerkzaam maken dat alle gekozen parlementariërs enkel en alleen de wil van het volk dienen en niet hun overheersers mogen en kunnen zijn. En daarom zal het jaar 2022 – omdat deze kloof telkens weer opgeroepen wordt, die gaat helemaal niet van de mensen zelf uit – zal een jaar van heftige discussies zijn, van strijden, een jaar van twisten, van zoeken. Worstelen met woorden, zoeken naar woorden is een goed teken van democratie, en belangrijk. Maar helaas lijdt deze waarde in ons land – en ook in landen om ons heen – op dit moment zeer. Ingeperkt omdat andere meningen niet meer democratisch worden toegestaan. Men belastert herhaaldelijk in de media en in de politiek andere mensen met leuzen, met beledigingen, met woorden als complottheoretici, zelfs esoterici worden voor dit begrip beledigend toegepast.
Er zijn de coronaontkenners, er zijn de klimaatontkenners en veel andere woorden waarmee mensen buitengesloten en belasterd worden, i.p.v. dat men in een zakelijk democratische dialoog gaat. En dan betitelt men zichzelf zelfs als democraat wanneer men andere mensen met woorden buitensluit. En intussen beleven we zelfs dat mensen die vanuit hun vrije beslissing geen vaccinatie willen, dus de ongevaccineerden, publiekelijk belasterd worden als de kwaden neergezet worden, als niet-solidaire mensen. Is dat democratische geest? Komt dit overeen met het in acht nemen van de waardigheid van de mens? Is dat verantwoording voor God?
We beleven nu daar bovenop in de media een lastercampagne tegen antroposofie, tegen een man met de naam Rudolf Steiner en zelfs tegen Waldorfscholen. Uit deze gelederen zouden naar verluid de andere categorie van mensen komen, namelijk de tegenstanders van vaccinatie. Voorbarige veroordelingen doen de ronde en niet de zakelijke dialoog. Het schijnt dat de zakelijke dialoog in de openbaarheid niet meer is toegestaan. Dat is geen democratie. En daarom zal dit jaar 2022 – in een cyclus van zeven jaren vanaf het jaar 2020 in een derde jaar van deze wereldwijde ontstane crisistijd – een jaar van worstelen worden, een worsteling van onze menselijke krachten om de vrije mening en de vrijheid van de mensen en om de waardigheid van ons als mensen.
Ik wens ons allen toe dat dit worstelen niet ontaardt in uiterlijk geweld. De eerste tekenen daartoe zijn helaas al duidelijk te herkennen. Maar de wensen van ons mensen, van ons allemaal, gaan in de richting van integratie en niet afsplitsing. Principieel wil niemand van ons dat. Maar er zijn twee vormen van integratie: die van het geweld en die van de liefde. Zij zijn beiden uitdrukkingen van macht. Geweld is macht, maar liefde heeft ook macht. De macht van liefde en de macht van het geweld. Macht vanuit de staat. De staat heeft het machtsmonopolie. We hebben dat veelvuldig ervaren, dat is niet de oplossing. Goddelijke macht, of ook menselijke macht in de zin van liefde schijnt de enige oplossing voor ons allemaal.
In het nieuwe testament, in de Johannes preken heet het: God is Liefde! In de verantwoording voor God betekent daarom voor alle parlementariërs die zich verplicht voelen aan de Duitse grondwet, een verantwoording voor liefde. De waardigheid van de mens bestaat daarin dat hij géén machine is, dat hij géén hoger zoogdier is maar een kind van God, dat hij een spiritueel goddelijk wezen is met een bewuste IK. En macht vanuit de staat moet hiermee rekening houden.
Gaan we even 150 jaar terug, naar het jaar 1861. Toen werd in het huidige Kroatië, maar toen in het keizerrijk Oostenrijk, een zeer groot, een zeer groot Duitser geboren. Hij hoorde toen bij het keizerrijk Oostenrijk. Maar als men toen in Oostenrijk geboren was, was men niettemin Duitser. Daarvan zouden we ons bewust moeten zijn, want Oostenrijk was toen lid van de Duitse bond, de fusie van veel keizerrijken, koninkrijken, vorstendommen enz. Deze Bond werd in 1850 opgericht nadat met het Heilige Roomse Rijk de Duitse natie teneinde was gekomen, zich heeft opgelost. Toen werd deze Duitse Bond gesticht. Toen had het woord Duits nog een culturele betekenis, geen politieke. Dus iedere Duitser die bij deze cultuurstaat, deze Duitse natie hoorde, was niet politiek.
Egaal of hij Pruis was of Oostenrijker of Saks of Beier of wat dan ook. Duitsland was een geestelijk land, een cultuurland, een cultuurnatie, een spirituele natie. Eerst vanaf het jaar 1866, met de beëindiging van de Duitse Bond door de broederoorlog tussen Oostenrijk en Pruisen en dan sinds het ongelukzalige jaar 1871 toen het zogenaamde Duitse Rijk politiek werd opgericht, sinds die tijd kreeg het woord Duits of Duitser een politieke betekenis die het voorheen nooit heeft gehad. Sindsdien is er pas het politieke Duitsland en die mocht er vanuit filosofische en geestelijke zienswijze nooit zijn.
En sinds het jaar 1861, nog in de tijd van de Duitse Bond, werd er zelfs een groot Duitser geboren, met zekerheid een van de grootste Duitse geesten in de geschiedenis, Doctor Rudolf Steiner. Zijn werk dat hij ons heeft nagelaten is ongetwijfeld, voor wie zich daar werkelijk mee bezig houdt, het machtigste wetenschappelijk werk dat ooit ontstaan is, dat ooit door één mens is voortgebracht en weliswaar in de volledige geschiedenis van de mensheid. Nooit eerder heeft een enkele mens in zijn leven meer wetenschappelijke disciplines voortgebracht in zo’n omvang als Rudolf Steiner, nooit eerder. Van een nieuwe theorie van begrippen, of voor de eerste keer van een vrijheidswetenschap, begrips- en vrijheidswetenschap en antroposofische alomvattende geneeskunde, een biologisch dynamische landbouw – een wetenschap van de groene landbouw – tot een complete padagogie die men tegenwoordig Waldorf pedagogie noemt, beslaat het werk van deze ene mens over heel verschillende wetenschappelijke bereiken. Dat is er nooit eerder geweest. En uitgerekend deze grootste geest, deze wetenschappelijke geest kan men zeggen na Goethe, wordt vandaag de dag in de Duitse landen en in de zogenaamde Duitse media, met voeten getreden, beledigd, belasterd en het woord antroposoof wordt in het openbaar een soort scheldwoord. We zouden ons bewust moeten worden wat hier gebeurt. En voor het jaar 2022 wordt op dit fenomeen gewezen, want we hebben integratie nodig en geen verder uit elkaar drijven. Want ook met deze belasteringen in de openbaarheid is de strijd tegen een oude Duitse geest – die men kent vanuit het Duitse idealisme – weer opnieuw begonnen of wordt weer massief voortgezet. Dat is een teken van deze tijd en zal een betekenisvol kenmerk worden voor het jaar 2022.
Een ander groot denker van de Duitse geest – Hegel – heeft een kosmische of die kosmische wetmatigheid van dialectiek ontdekt. De antithese / synthese. De wereldgeest van Hegel functioneert volgens dit principe. De polariteit van these / antithese streeft altijd naar een harmonische geordende synthese en dat is het gedenkteken van liefde. Liefde streeft altijd naar synthese. Liefde is de harmonische vereniging van tegenstellingen en geen uit elkaar drijven van tegenstelling. Liefde scheidt niet af, maar liefde verenigt. Afsplitsen doet het geweld als macht, niet de liefde als macht. En de splijting die we momenteel hebben, de gevaccineerden en de ongevaccineerden is gemaakt. Het is de tweedeling die door onze natie, ons land en door andere landen trekt en zo zal het in dit jaar 2022 tot een beslissende vraag komen, namelijk tot de vraag: zal de liefde zegevieren of het geweld? Zullen de staten in hun geweld in de waardigheid van de mensen ingrijpen of zullen ze in liefde ieder mens op zich zijn vrijheid, zijn vrije beslissing, laten? Want dat doet de liefde. De liefde dwingt niet. De liefde laat ons in vrijheid. En deze vraag is een wezenlijke want deze zal beslissen welke weg we gezamenlijk als een samenleving gaan.
En er zal met dit jaar 2022 een volgende vraag opdoemen: wat is werkelijke democratie? En er zal over gediscussieerd worden en dat moet ook, over welke vragen mogen we democratisch beslissen? Waar heeft de democratie haar grenzen?
Dr. Rudolf Steiner heeft een verdere wetenschap – en dat is een volgend geweldig fenomeen – in het leven geroepen, een sociale wetenschap, een nieuwe sociale wetenschap, de wetenschap van de drievoudigheid van het sociale organisme die voor de eerste keer wetenschappelijk gefundeerd wordt. Wat democratie is en wat haar grenzen zijn, waar niet een meerderheid over vragen mag beslissen. Deze grenzen betreffen het culturele leven, het geestelijke leven, de vrijheid van het individu en de economie, het bedrijfsleven. Momenteel beleven we aanvallen van de democratische rechtstaat op deze beide gebieden. We beleven het tegendeel. In de staten en in ons land worden beslissingen genomen die daar nooit genomen zouden mogen worden en daarbij hoort heel duidelijk een vaccinatieplicht want die gaat in tegen de vrijheid van het individu. De vrijheid over persoonlijke gezondheidsbeslissing. Want beslissingen over gezondheid kunnen altijd alleen maar persoonlijk genomen worden. Want gezondheid is een absoluut individuele aangelegenheid waarin niemand zich mag mengen – meebeslissen – als de patiënt, de arts of de therapeut. Nooit mag een democratische wetgeving ingrijpen in een vrije beslissing over gezondheid. Nooit. En hier zijn grenzen gezet aan de staat en democratie of grenzen te bepalen die er momenteel niet zijn. Deze moeten in de toekomst gemaakt worden.
En zo dient het jaar 2022 het jaar van de discussie te zijn over de grenzen van de staat. En ik wil er aan herinneren dat een zeer beroemde onderwijspoliticus al in het jaar 1791 dit thema heeft aangepakt, over de grenzen van de staat, dat was Wilhelm von Humboldt. Dat is een oeroude vraag en die zal in dit jaar 2022 opnieuw gesteld moeten worden en we zouden ons daarmee aan Humboldt moeten houden en hem nauwgezet moeten bestuderen en begrijpen, waar hij heel duidelijk heeft gezegd waar de grenzen van de staat behoren te zijn. En alle politici in ons land en in alle landen moeten zich daarom afvragen of de wettelijke beslissing over de vaccinatieplicht in overeenstemming is met de grondwet in deze eerste twee genoemde punten. Er komen nog andere punten bij, maar laten we dat over aan de rechtsgeleerden. Is zo’n beslissing over de algemene vaccinatieplicht een eerbiediging van de onaantastbaarheid van de waardigheid van de mens? En zullen de parlementariërs en de politici hun verantwoording voor de grondwet, hun verantwoording voor God en hun verantwoording voor de mens en zijn waardigheid gerecht doen die vooraan in de grondwet verankerd zijn? Stelt u zich a.u.b. deze vraag.
Beste burgers, stel deze vraag aan alle afgevaardigden: Wordt de waardigheid van ons mensen in ons land, ik spreek van Duitsland maar dat geldt ook voor andere landen maar bij ons staat dat in de grondwet, wordt deze menselijke waardigheid werkelijk door de staatsmacht geëerbiedigd en beschermd zoals dat eenduidig in de grondwet staat, zoals de grondwet dat eist?
Deze vraag moet in het jaar 2022 gesteld worden. Ze is beslissend voor het algemeen welzijn van de mensen, voor het algemeen welzijn van onze toekomst. En op basis van deze crisis zal het jaar 2022 het jaar van het serieus zoeken worden naar een gezond stelsel, naar een gezond systeem in onze samenleving, niet een ziekelijke wanorde. En een gezond systeem is er een dat het rechtsleven, dus de staat, tot zijn eigenlijke taak, tot zijn hoogste taak beperkt en begrenst. En waar verhinderd wordt dat onrechtmatige ingrepen door de staat op het bedrijfsleven – op de economie – zoals dat nu gebeurt, of op het culturele leven, op het Spirituele leven, op het onderwijs en op de gezondheidszorg, nog ooit kan gebeuren.
Aanvallen op de vrijheid van het individu, op het individuele spirituele leven en daarbij horen de gezondheid en de gezondheidszorg. Dat moet in de toekomst verhinderd worden en dat betekent een gezond systeem in onze samenleving. En dit serieuze zoeken moet uitgaan van Midden Europa, van Duitsland en Oostenrijk en Zwitserland. Vanuit de Duitse cultuurnatie die er altijd nog is maar niet meer zo bewust is omdat het Duits politiek geworden is wat het nooit had mogen worden, daarvoor dient deze crisis. Dat wij mensen opgeroepen zijn om serieus naar een gezond systeem in onze samenleving te zoeken en deze te verwerkelijken.
Corona, zo zou Hegel dat misschien zeggen, is de aanstoot van de wereldgeest. De these of de antithese die naar een integratie, naar liefde zoekt. Een integratie naar liefde en niet naar geweld. Dat is in 2020 begonnen en zal naar mijn persoonlijk inzicht in 2022 in een kritieke fase komen. Zullen wij mensen of velen van ons begrijpen waar het hier werkelijk om gaat. Zal deze Duitse geest die in de 19de eeuw ten onder is gegaan, zijn wederopstanding vanuit het graf van het materialisme, kunnen vieren? Zullen we dat klaarspelen? Het jaar 2022 zal ons daarop aanwijzingen geven of dit zal lukken. Zal aanvankelijk het verdeel en heers, of afscheiden en heers als principe van staatsmacht zegevieren? Of zal de geest van de liefde, de geest van de integratie sterker worden? Die altijd alle mensen verbindt en nooit uit elkaar drijft? Wanneer wij afscheiden zullen we met woorden op elkaar ingaan. Wanneer we belasteren vallen we buiten de liefde.
Alstublieft beste vrienden, beste medeburgers, het moge beslissend zijn dat mijn gedachten voor het huidige jaar 2022. Deze geest van liefde is altijd gekoppeld aan de geest van de waarheid. Dat kunnen we in het nieuwe testament nalezen. En de waarheid verbindt en de waarheid wil door ons mensen verworven worden. Daarom zullen we ook zoeken naar waarheid in het jaar 2022. En deze vraag naar de vrijheid, deze naar de waarheid en deze vraag naar de liefde zal niet om het niveau van de staat beslist worden. Ze kan en zal in ieder van ons, in jou en in mij en in jullie beslist worden. En deze beslissende vraag luidt: gaan wij met de kracht van de Liefde, ga ik met de kracht van de Liefde, met de kracht die een andere naam draagt namelijk de Christus of de Heiland. En dat moet ik zo bewust zeggen in onze cultuurnatie, of gaan we met die macht die al kort na de aankomst van Christus hier op de aarde, die hem in de woestijn op de proef gesteld heeft, de beroemde verzoeking van Christus, deze werkzame macht, deze wezensmacht die men vroeger Ariman noemde. Men noemt deze Satan binnen het Christendom. Deze verlokt ieder van ons met macht. Hij werkt met angst en verlokt ons met macht. En bekrachtigt jullie beste parlementariërs, verlokt jullie, ja, met politieke macht en staatsmacht. Let daarop en wordt er van bewust en neem zelf de beslissing hoe ieder naar zijn eigen geweten – zoals dat in de Duitse grondwet staat – welke macht wilt u volgen en voor welke wilt u beslissen. Voor de macht van het geweld, het geweld van de staat, die nooit de liefde is of voor de Kracht van liefde. Die beslist staatsmacht mag gebruiken maar niet als macht van heersers.
Beslis alstublieft in dit jaar 2022 welke weg u wilt inslaan want jullie maken de wetten en jullie hebben de opdracht gekregen van dit volk om wetten te maken die dit volk dienen, die de grondwet dienen die van de Duitse constitutie.
Verantwoording voor God en het eerbiedigen van de waardigheid van de mens. En zo zal het jaar 2022 het jaar zijn van de beslissing voor ieder afzonderlijk. Laat me nu tot slot een gelijkenis geven uit onze christelijke traditie citeren. Dat is uit het Matheus evangelie hoofdstuk 22 met als titel de Koninklijke bruiloft. Zo begon Jezus en sprak wederom in gelijkenissen tot hen en sprak: het Hemelse Rijk gelijkt op dat van een koning die voor zijn zoon de bruiloft voorbereidde. En hij stuurde zijn knechten er op uit om de gasten naar de bruiloft te roepen, maar die wilden niet komen. Wederom stuurde hij andere knechten uit en sprak: zeg de mensenzielen, mijn maaltijd heb ik bereid. Mijn ossen en mijn mastvee is geslacht en alles is bereid. Kom naar de bruiloft. Maar zij verachtten dat en gingen weg. De ene op zijn akker, de ander in zijn zaak. De overigen vielen echter zijn knechten aan, verhoonden en doodden hen. Daar werd de koning boos en stuurde zijn legers er op uit en doodde de moordenaars en stak hun stad in brand. Dan sprak hij tot zijn knechten: de bruiloft is wel bereid maar de gasten waren het niet waard. Ga daarom uit op de straten en nodig iedereen uit op de bruiloft die jullie vinden.
En de knechten gingen naar buiten op de straten en brachten allen die ze vonden, kwaden en goeden en de bruiloftszaal was vol met gasten. Dan ging de koning naar binnen om zijn gasten te bekijken en zag een mens die geen bruiloftskleed droeg en hij sprak tegen hem: vriend, hoe ben je hier binnengekomen en hebt nog geen bruiloftskleed aan? En toen sprak de koning tegen zijn knechten, zijn dienaren: bind hem handen en voeten en werp hem in de uiterste duisternis. Daar zal gejammer zijn en tandengeknars. Want velen zijn geroepen maar weinigen zijn uitverkoren. En op andere plaatsen in hoofdstuk zeven van Matheus heet het: ga naar binnen door de nauwe poort want de poort is wijd en de weg is breed die naar verdoeming leidt en er zijn er veel door naar binnen gaan. Hoe nauw is de poort en hoe smal is de weg die naar het leven leidt en er zijn er maar weinig die deze vinden.
Ik vind deze gelijkenissen voor wie ze goed leest en begrijpt precies en prachtig passen voor het voorbije jaar 2021 en we willen hopen dat dit niet geldt voor het jaar 2022. En daarom wens ik ons allemaal, jou, jullie en ook mijzelf, dat wij deze nauwe poort vinden en niet de brede poort volgen. Dat we daar met succes doorheen gaan en dat we samen een toekomst bouwen waarin we in bewustzijn onze verantwoording voor God, voor de Goddelijke, voor de liefde en daar naar handelen. En dat wij allemaal en vooral ook de staatsverantwoordelijken de waardigheid van ons mensen, de waardigheid van al onze medemensen eerbiedigen en beschermen.
En in deze zin wens ik vanuit het diepste van mijn hart ons allemaal dat wij het jaar 2022 binnen één jaar als succesvol jaar in die zin kunnen zien.
Jullie Axel Burkart
Vertaling: Sjra
Toelichting:
Dit is de transcriptie van de nieuwjaarsboodschap 2022 van Axel Burkart.
Over Axel Burkart, de oprichter van de Akademie – Zukunft – Mensch
Diplom Mathematiker en Diplom Informatiker, afgestudeerd aan de TU München 1978.
Geboren in 1951, vader van een dochter, natuur- en geesteswetenschapper, auteur, vrije leraar voor Holistische en Spirituele wetenschap, coach, trainer en adviseur. Hij woont momenteel in de buurt van Bad Reichenhall.
Axel Burkart geeft sinds 1976 seminars en cursussen op het gebied van bewustzijnsontwikkeling. In meer dan duizend lezingen informeerde hij over de meest uiteenlopende thema’s van de menselijke ontwikkeling.
Sinds 30 jaar zet hij zijn kennis ook om in vele projecten, onder andere in het oprichtingsbestuur van een Waldorfschool en van het toonaangevende Ayurveda-centrum in Sri Lanka. Als auteur is hij bekend geworden door boeken als “Ein Zweigespräch mit Gott” (1984) “Jungbrunnen Ayurveda”, “Die Botschaft des Eremiten”, “Das große Rudolf Steiner Buch”, “Hauptsache Liebe” und “Faszination Rudolf Steiner”.
In zijn werkzaamheden in de industrie (EDV, Verkoop, productmanagement), in zijn zelfstandige werkzaamheden vanaf 1991 als managing partner in zijn eigen BV, in zijn werk als Alchimedus-consultant en op het gebied van coaching en consulting kent hij de praktijk-economische kant op vele niveaus.
Door zijn kennis op het gebied van natuurwetenschap, van technologie en economie, van geesteswetenschap, logica en filosofie, pedagogie, van de oude Vedische kennis als “leraar van de Vedische wetenschap”, van yoga en Ayurveda, boeddhisme en christendom, de leer van de ingewijden en zieners van het oude en recente verleden, van theosofie en antroposofie, verbindt hij de twee werelden van de natuur – de materie en de geest – op een unieke manier met elkaar.
Daaruit ontstond de impuls voor de oprichting van “Akademi-Zukunft-Mensch” en de meerjarige cursus “Vrijheid – privé-studie in de geesteswetenschap” en voor de verspreiding van antroposofie, ook via video’s. Axel Burkart geeft ook al jaren in verschillende steden lezingen over verschillende onderwerpen.
Axel Burkart geeft sinds 1976 seminars en cursussen.
Sjra Knippenberg
