Hoe het ooit begon … Deel 2 / Peter Verellen
Wil je beide kanten samen, dan klinkt het anders en wordt het: Alles is Energie en Bewustzijn.
Helemaal correct zou het moeten uitgesproken worden als : Alles is Energie “Met” een Bewustzijn. In de praktijk is alles energie, hetwelke te besturen is via een bewustzijn. Welk bewustzijn dan wel?
Wie bestuurt de energie op aarde en hoe dan wel? Vele mensen gaan nu denken vanuit hun geloof dat het niemand anders kan zijn dan God himself, wie zou dat anders kunnen doen? Indien ik je de vraag gesteld zou hebben, wie de energie stuurt in de ganse kosmos, zouden we snel bij God of de Schepper uitkomen. Dan krijgen we een heel ander verhaal, dat er nu niet echt toe doet. Het gaat over Moeder Aarde en de huidige toestand waar het mensenras zich nu in bevindt. Hier gaan we.
Indien dat, wat ik in het begin gezegd heb correct blijkt te zijn, dan hebben we in het verleden van onze Schepper de mogelijkheid gekregen om “zelfstandig” een planeet te besturen. Hij zou horen, zien en zwijgen, weet je nog? Wel hebben we allemaal wat we noemen een Goddelijke vonk mee gekregen. Wat is nu die vonk en wat zijn we daar mee? Het is één Goddelijk deeltje per individu op Aarde, om mee te creëren en te regeren. Je zou kunnen zeggen dat iedereen één stem heeft in de gemeenschap, één stem op de totale wereldbevolking. Wat zijn we daar dan mee, en wat hebben we er mee gedaan? Kijk naar de kwaliteit, de staat, de situatie, de toestand, waar moeder aarde en zijn bewoners zich nu, vandaag dus, in bevinden en je kan zien, zonder discussie, wat we er mee gedaan hebben. Zijn wij dan zelf verantwoordelijk voor deze toestand? Ja. En waarom dan wel? Omdat we “het gereedschap”, de tool, om deze “Goddelijke vonk” te besturen verkeerd gebruikt hebben. Ik zou beter gezegd hebben hierboven, dat we slechts ‘gedeeltelijk verantwoordelijk zijn’ voor de toestand op onze wondermooie en wonderbaarlijke planeet Moeder Aarde. Ik verklaar.
U bent slechts ‘gedeeltelijk verantwoordelijk’, omdat u het niet wist. Wat u echter niet wist ga ik u vertellen, nadat ik gezegd ga hebben waarom u dit alles niet mocht weten. U zou gelukkig worden.
Dat is straf, het is toch de bedoeling om gelukkig te worden, daar zijn we toch met ons allen naar op zoek. Ja, en dat is nu net het contradictorische in het ganse verhaal. Wij zijn op zoek naar onze Ware Aard. Reeds vanaf uw eerste ademteug bent u beïnvloed door mensen die het niet goed met u menen. Ik zeg mensen, maar dat zijn ze zeker niet! Ze nemen de vorm aan zoals u en ik, dus wij denken, dat we mensen zien, maar het zijn entiteiten, die ons letterlijk willen doen ophouden te bestaan, om op een hele slimme, jarenlang geplande, gewillige overname van de aarde te zorgen.
Waarom zeg ik hier gewillig? Omdat bijna niemand het doorheeft. De people, de mensen dus, worden door deze buitenaardsen “the sheeple” genoemd, de schapen dus. De schapen zijn nu slachtrijp en veel extra moeite hebben ze daar, de laatste jaren, niet voor moeten doen, vandaar zeg ik gewillig. Jullie zijn zeker van de slachting, want de ganse wereldbevolking, ligt klaar op het slachtblok. En sommigen roepen nog steeds, laat me met rust, ik heb uw hulp niet gevraagd. We worden afgeschilderd als doemdenkers en het woordje “complottheorie” heb ik ook al meer dan eens gehoord. Het geeft niet. Wel is het zo, dat u, voordat u deze geboorte op aarde genomen heeft, wel degelijk hulp heeft gevraagd, u weet het niet meer, dat klopt, maar u weet veel niet meer, of nog niet. Het is hierover dat ik u nu graag vertel. Omdat u het mij “ooit” gevraagd hebt.
Hiervoor sprak ik over het bezoeken van een andere planeet. Probeer even aan te nemen dat er vele planeten zijn, waar er leven op is, of beter gezegd “in” is. Er wordt binnen “in” de meeste planeten geleefd en niet er op, zoals bij ons wel het geval is. Niettegenstaande ik geen voorstander ben, om iets aan te nemen, heb ik het je toch gevraagd, om een vergelijking te kunnen maken. Er zijn vele planeten met iets van wat wij hebben. Er zijn er met vele stenen, met veel groen, met veel water. Vele elementen die ook wij hebben. Echter de verscheidenheid van onze Moeder Aarde is ongezien. Wij zijn één van de mooiste planeten uit het universum. Wij worden “vakantieplaneet” genoemd. Wij zijn zo allesomvattend, toen alles nog proper was tenminste, dat er vele anderen op bezoek kwamen om hier een mooie tijd te beleven. Wij hadden een combinatie van al het mooiste. Ooit werden er enkele “andere entiteiten” jaloers op ons en vonden dat “zij” evenveel “recht” hadden dan wij “mensen”, om op deze planeet te bestaan. Hier ga ik niet verder op in, maar ik wil wel nog zeggen, dat toen al de “vijandelijke overname” boven in hun agenda kwam te staan.
Het enige dat deze wezens vanaf dan nog bezighield was de “totale” of “bijna totale” vernietiging van de oorspronkelijke bewoners van deze ooit zo fantastische planeet. Dat zijn wij dus. Wij zouden vernietigd worden, of beter gezegd, wij zouden gebruikt worden, om hen te dienen. Vroeger heb ik gezegd, dat een mens onsterfelijk is en niet kapot te krijgen. Dat klopt, maar waar zouden we dan opnieuw geboren kunnen worden en vooral, wat met onze vooropgestelde kans, om het alleen te doen? Het zelfstandig wonen op een planeet die ons letterlijk werd afgepakt op vijandige manier. Er speelt nog meer mee, maar het zou me te ver doen afwijken van wat ik te vertellen heb en ik laat het hier bij. Alles werd in het werk gesteld, om onze geboorteplaneet “over te nemen”.
Toch komt alles goed, daar blijf ik bij en ik beloof het jullie zelfs. Wat zijn nu de genomen stappen?
Om te beginnen een goed georganiseerde infiltratie. Deze entiteiten kunnen een andere vorm aannemen en deze van de mens is dus een koud kunstje. We zouden ze al niet kunnen herkennen. Waar zouden ze plaats nemen? Waar zou je zelf willen zitten, indien je iets te zeggen wou hebben? Aan de top natuurlijk. Alles en iedereen, die de wereld bestuurt, dus iedereen aan de top van wat dan ook, werd bestuurd, of was zelf één van deze voor ons vijandelijke entiteiten. Reptilians.
Ik kan me best voorstellen, dat voor iemand die niet van deze materie op de hoogte is gebracht, dit zeer eigenaardig kan klinken en vooral niet direct kan geloofd worden. Meestal begint het met eens goed te lachen. Dat is niet erg. Ik heb al erger meegemaakt, geloof me. Ik kan de zaken echter niet anders uitleggen dan ze zijn. Vele klokkenluiders zijn reeds voor “zot” versleten. Dat wisten ze voor dat ze er aan begonnen, dat zoiets met zekerheid ging gebeuren. Ze vinden dat ook niet erg. Het is niet nieuw voor hen. Zij weten dat the sheeple reeds klaar liggen op het kapblok, zover zijn we al. We kunnen er alleen nog voor zorgen dat het blok niet valt. En het zal niet vallen. Nooit ! Hierboven heb ik gezegd dat u me niet zou geloven. Het is ook niet de bedoeling dat u me gelooft, het is de bedoeling dat u ‘op den duur’ terug zelfstandig gaat denken, of nadenken, noem het hoe u zelf wil. Geloof me dus a.u.b. niet, maar kijk rond jou, wat er zoal gebeurt op jouw eigen planeet.
Het voorgaande is enkel geschreven, om aan te tonen wat er gebeurd is en nog steeds aan de hand is. De reptilians hebben tot nu toe de wereld gemanipuleerd en iedereen gebrainwashed om de planeet over te kunnen nemen. Spoedig zal dit tot een einde komen en we zitten er nu middenin. Waar zitten we dan middenin? In het Naderende Einde. Niet van ons als mensheid, maar in het einde van onze onderdrukking. Spoedig zal iedereen op de hoogte gebracht worden via de media, maar dan op een correcte manier naar voren gebracht en niet zoals u het steeds gewend was.
Nu ben ik aangekomen, op een punt in deze tekst dat het voor mij als schrijver moeilijk wordt. Het is noodzakelijk om weer een toelichting te geven op de volgende tekst. Het is Goed Nieuws ! Vermits “iedereen” een mening mag hebben, zoals ik al zei, mag ik de mijne ook hebben. In deze woelige tijden, zijn er vele mensen, die nu iets te weten gekomen zijn, iets gehoord, of gelezen hebben en dat graag met anderen delen. Weliswaar om goed te doen, maar het is niet altijd met de juiste energetische lading. Het kan zijn, dat wat u zegt, of schrijft, correct is. Niettegenstaande dat, zou elke spreker of schrijver, of diegene, die iets “onder de aandacht wil brengen” als het over “het leven”, of een vorm van “spiritualiteit” gaat, zich in eerste instantie het volgende moeten afvragen: Wordt mijn lezer, kijker of luisteraar hier beter van? Ik verklaar me nader: Indien wat je meedeelt slechts de angst, of de onzekerheid zou voeden, omdat er geen “oplossing”, of “gelukkig einde” bij gegeven wordt, zou deze waarheid voorlopig beter verzwegen worden. Waarom dan?
Omdat het aanbrengen van informatie de mens, zijn of haar “goddelijke vonk” zou moeten voeden. Stel je nu voor dat je overtuigd atheïst bent en dat je in niets gelooft. Geen probleem, dan kan ik het geladen woord “goddelijke vonk” veranderen, door het even geladen woord, “je eigen ik”, je “ware zelf”, je kleine zelf, of het Grote Zelf, dat maakt in deze context helemaal niets uit. Woorden.
Alle woorden hebben een lading en niet altijd worden ze met de juiste energie uit – gesproken.
Daarom is het tijd om samen met jou nog eens naar onze eerste gemaakte afspraken te gaan. Totaal nieuwe informatie gaat dit voor enkele mensen zijn, niettegenstaande dat het de basis was. Nadat de nodige regelingen getroffen waren voor ons “ontstaan”, kregen we een nieuwe planeet. Moeder Aarde. Hierop ging onze evolutie beginnen en ‘we waren er compleet mee verbonden’. Moeder Aarde, zoals ik ze zo graag noem, beloofde ons een veilig onderkomen en een leuke tijd in ons bestaan en wij, van onze kant, beloofden dat we onze thuis, onze leefwereld zouden verzorgen en beschermen. De afspraken of beter verwoord, de “beloften” waren gemaakt en het eerste menselijke leven, als experiment, kon gestart worden. Hoe hebben we ons tot nu toe aan onze beloften gehouden? Hoe zijn we omgesprongen met de entiteit die ons van leven voorziet? Waarom zeg ik hier entiteit? Omdat we Moeder Aarde mogen of moeten bekijken als een levengevend “levend” organisme. Net zoals wij is de aarde een levend organisme. Hoe zou er leven kunnen ontstaan en gehandhaafd worden op een “dode” materie. Denk hier even over na…
Wij kregen van onze “woonplaats” de toelating, meer de opdracht eigenlijk om de Aarde te sturen in haar verdere ontwikkeling. De grond onder onze voeten, zou gevoed worden, door onze eigen handelingen. We zouden krijgen wat we zouden geven. Blijgezinde bewoners, blijgezinde thuis. “Overvloed” is de definitie van één van de belangrijkste karaktereigenschappen van onze planeet. Noem het “hoedanigheden” als je wil, het is allemaal juist, want het zijn maar woorden. Het komt er op neer, dat ik jou hier wil uitleggen dat er wel degelijk een onlosmakelijke verbinding tot stand werd gebracht, die nooit zou kunnen beëindigd worden. Nu is het nog steeds zoals ik hier vertel. Onze handelingen zouden een rechtstreeks gevolg hebben op de toestand van onze thuisplaneet. Mag ik nog eens de nadruk leggen op deze “overvloed”. Er zou “meer dan genoeg” zijn voor elke bewoner op, en “in” deze fantastische planeet. Zei ik nu “in”? Ja, even tussendoor, een weetje, er is zoals in alle andere planeten ook leven “in” onze planeet, daar ga ik nu liever niet verder op in. Graag zou ik een voorbeeld geven van deze overvloed. Neem één stuk fruit in gedachten. Wordt dit fruit, via de pitten, die er in zitten, nadat u het hebt opgegeten terug een stuk fruit, dan zou het al iemand anders kunnen voeden? Stel dat één stuk fruit terug één stuk fruit zou worden, dan zou dit al genoeg zijn, voor een “instandhouding”, er zou niets verloren gaan, toch? Echter is onze natuur anders. Een stuk fruit kan zorgen voor een hele boom fruit, en dat gaat zo maar door. Is het geen wonder te noemen dat één pit kan zorgen voor een hele boom. Neen, een wonder noemen we dit al lang niet meer. Het is normaal. Gelukkig zijn er nog enkelen die wel dankbaar zijn voor ‘voeding’. Het is net deze dankbaarheid die onze “gastvrouw” zo gunstig stemt. Een gemeend schouderklopje voor onze Lieve Moeder. Moeder Aarde in al haar schoonheid. Indien men mij iets vraagt, zeg ik. Eerlijkheid, Dankbaarheid en Respect. Dit zijn voor mij de drie pijlers, om een spiritueel leven te leiden. Meer hadden of hebben we niet nodig, om een volwaardig leven te leven, hier op onze thuisplaneet. Deze drie, meer niet. Onlangs was er een goede vriendin van me, die me er attent op maakte, dat ik toch iets vergeten was bij deze drie. De Liefde. Uiteraard is liefde hier bij, maar daar bestaat ook een “serieus misverstand” rond. Je kunt geen liefde geven. Je “bent” Liefde. Het is net deze Liefde die een verbinding tot stand brengt met je Moeder, zijnde de Aarde. Liefde is een constante stroom en het enige dat ons ‘echt’ te doen staat is deze “stroom” niet onderbreken. Terug naar onze voeding en ons onderdak. Je kunt er een heel leger wetenschappers bijhalen of gewoon zelf nuchter nadenken, om tot de vaststelling te komen, dat er inderdaad “in den beginne” meer dan genoeg was voor iedereen. En nu nog, alleen klopt er iets niet met de “verdeling” er van.
Laat ons nu eerst even verder tot in detail deze connectie met onze Moeder van naderbij bekijken. Het eenvoudigste om dit te kunnen begrijpen is om het zo “letterlijk” mogelijk te benaderen. Wat maakt een mama gelukkig? Stel deze vraag eens aan een moeder. Wat maakt jou echt gelukkig? Op voorwaarde dat de stroom van de Liefde nergens geblokkeerd is, zal zij jou spontaan antwoorden. Ik ben gelukkig als mijn kinderen gelukkig zijn. Een Mama is gelukkig wanneer haar kinderen “goed terecht gekomen zijn”. Een moeder wordt blij en vrolijk, als ze ziet, dat haar kinderen tevreden zijn.
Tevredenheid is het “Kernwoord”. Tevredenheid kan niet anders dan voortvloeien uit de drie pijlers van hierboven. Indien wij met ons allen samen, zonder uitzondering, de totale wereldbevolking, tevreden waren gebleven, dan was Moeder Aarde nog steeds een “indrukwekkend mooie planeet” geweest. Is het dan werkelijk onze “eigen fout”, dat de aarde onherstelbaar beschadigd is geraakt? Ja, en neen. Ja, omdat we er zelf mee voor gezorgd hebben en neen, omdat we het niet wisten. Ergens, diep van binnen worden we toch nog geconfronteerd met onze Ware Aard. Want, naar wat zijn we met ons allen op zoek? Naar geluk. We vullen het misschien anders in, maar dat zoeken we. Waarom lijkt dat zo moeilijk te zijn om te vinden? Omdat we “constant” misleid worden, constant. We worden “constant” misleid. Ik heb het nu al drie keer gezegd en nog steeds hebben sommigen er geen idee van, ze geloven het niet, laat staan dat men het ooit zou opgemerkt hebben. Indien wat ik zeg, waar zou zijn, dan had iedereen dat toch al lang moeten “gezien” hebben. Toch? Of net niet. En hoe zou dat kunnen komen? We vinden alles nogal snel “normaal” en “vanzelfsprekend”. Indien het genoeg gebeurt, dan vinden we het normaal. Terug even naar de natuur nu. Het Leven.
De natuur is wreed. Dat weet iedereen en dat is “normaal”. We zien het, we hebben het geleerd in onze scholen, niemand stelt het in vraag, want, het is normaal. Dieren eten mekaar op om in leven te blijven. Dat is trouwens altijd zo geweest en helemaal niet interessant, om in vraag te stellen. Misschien is het ooit toch anders geweest en hebben wij daar ook mee te maken. Nu ga ik diep. Onze thuisplaneet past zich “volledig” aan, aan onze verlangens, handelingen en verwachtingen. Indien de kosmische wetmatigheden, die ik beschreven heb, inderdaad iets te betekenen hebben zou ik je willen vragen, om puntje vijf eens te herlezen. Allergrootste overtreding. Doden. Van wat? Van alles wat er zich bevindt op uw thuisplaneet. Het kan nu nog eigenaardig overkomen, maar ik ben er zeker van, dat er “oorspronkelijk” een tijd heeft bestaan, waar dieren en mensen, samen in harmonie, met en naast mekaar leefde. Er werd “lang geleden” nooit iets gedood. Door niemand. De natuur was “in den beginne” niet wreed. Het is nooit de bedoeling geweest, dat de natuur wreed zou worden. Wij als “nieuwe menselijke wezens” zouden nooit met het “doden” te maken gekregen hebben, als we er niet toe geforceerd werden, via alle mogelijke “mensonterende” trucs.
De tijden zijn aan het veranderen en mensen beginnen zich bewust te worden van grote fouten die in het verleden gemaakt werden. Kijk op facebook, naar de vele teksten, waar er met overtuiging wordt verteld, dat het maar eens moet gedaan zijn met de “afgrijselijke” slachtingen van honden en katten en die walgelijke dierenmarkten, die zouden dringend gesloten moeten worden wegens het zo verschrikkelijke dierenleed. Niettegenstaande ik zeer blij ben met deze ontwikkeling, kan ik me niet van de indruk ontdoen, dat we de fouten al zien, maar nog slechts bij de anderen. “Zij” zijn wreed. Natuurlijk is dat wreed. De dieren die wij zien als “lieve huisdieren” die mogen niet geslacht worden, wat had je gedacht. Natuurlijk niet. Wat dan met de lieve koetjes, schaapjes, varkentjes, visjes, … moet ik verder gaan, of ben ik duidelijk genoeg? Ook dat zijn ooit levende dieren geweest. Je hebt ze niet gekend, dat is waar. En omdat je ze zelf niet gekend hebt, is er geen band en dan mag het allemaal. Omdat je er “geen connectie” mee hebt, mogen ze sterven, zo denken wij nu. Zelf dood ik niets en ik laat ook niets doden in opdracht, enkel en alleen, om mijn buik te plezieren. Het zou kunnen dat ik even afgeweken ben, maar dat is mijn zwakke kant, dat geef ik grif toe. Wanneer mensen me vragen, waarom ik geen dode dieren eet, antwoord ik altijd heel eenvoudig, dat het is uit Liefde voor de dieren. Vele mensen gaan dan graag in discussie met me, met de argumenten dat de dieren speciaal gekweekt worden om op te eten en dat ik me daar niet druk moet over maken. Het ‘niet doden van dieren’ is waarschijnlijk ontstaan uit “aanstellerij”. Anders willen doen dan de anderen. Misschien krijg jij niet genoeg aandacht, dat heb ik ook al gehoord. Iedereen is vrij om te doen en te laten wat hij of zij wil, dat heb ik al meer dan eens aangehaald. Toch wil ik nog iets zeggen dat van tel is in deze tijd. Tot voor enkele jaren, kon het mogelijk zijn dat je “vlees” of “vis” nodig had, om je te voorzien van alle voedingsstoffen, dat ga ik niet weerleggen. Vandaag is het echter zo, dat de energie, waar ik later nog ga over spreken, al zodanig toegenomen is, dat het nu niet meer nodig is om dierlijk voedsel tot u te nemen. Integendeel zelfs, dat zal zich spoedig laten voelen. Nu je het weet kan je nooit meer zeggen dat je het niet wist. Zonder geweld door het leven gaan, zal spoedig ook zijn reflectie krijgen op “hoe je dieren behandelt”. Genoeg gesproken nu over het “geweld” dat wij onze dieren alle dagen aandoen. Ik heb mijn ding gedaan.
Verder nu over het begin van ons ontstaan en de “connectie” die we wel degelijk hadden, en nog steeds hebben, met de dieren. Eigenlijk zijn wij met ons allen één grote familie van mekaar, samen met alle huisdieren. Wegens de grootte van sommige dieren zouden we ze niet “in huis” nemen, maar ik bedoel hier onze algemene thuis, Moeder Aarde dus, die we samen op een vredige manier bewoonden. Samen op dezelfde planeet. Een grote vredige familie. Nadien is dat dan veranderd naar één grote wrede familie. We zijn met “ons allen” verbonden, alles wat leeft, is geconnecteerd op Aarde. Het laatste wat ik zou willen is jou opzadelen met een “schuld”. Ik zeg dus niet dat jij wreed bent. Wat ik zeg, is dat onze ooit zo harmonieuze, liefhebbende, natuurlijke fauna en flora veranderd is. Gebeurt zoiets altijd spontaan en wordt het evolutie genoemd? Neen, absoluut niet. Wetenschappers zullen mij zeggen, dat mijn uitleg niet klopt, omdat er nu eenmaal vleesetende dieren zijn en dat zij niet zouden kunnen bestaan op plantaardig voedsel. Nu niet meer, dat is juist. Het zou me weer te ver afleiden om hier op in te gaan, laat ons verder gaan over deze connectie.
We leven op de planeet, we sterven op deze planeet en we worden er terug geboren. Keer op keer. De verbinding met onze Aarde is dus van permanente aard. Het is een eenvoudige wisselwerking. Neem dit weer zo letterlijk mogelijk. Jij stuurt jouw energie, als één individu, in de grond waarover je loopt, deze Aarde dus. De totaliteit van alle enkelingen samen, is de energie, zoals de Aarde zich laat zien. Wij hebben “altijd” als bewoner “eerst” de bal in ons kamp. Wij bepalen en de planeet volgt. Nogmaals letterlijk, wij bepalen en onze Moeder Aarde past zich aan. Indien wij, – met het vele “wij” bedoel ik niet steeds “jullie” als lezer, maar de mensheid in zijn totaliteit. Weer de nadruk leggend op “samen” als in “één geheel”. Jouw ene individualiteit die nu ook nog steeds bepalend is en waarvoor jij elke dag, wetend of onwetend de verantwoordelijkheid opneemt. Ik schreef, wetend of onwetend, het had evengoed bewust of onbewust kunnen zijn, het zijn maar woorden. Indien wij in het verre verleden nooit “de foute beslissing” hadden genomen om ons wreed te gedragen tegenover de natuur, dan had de natuur nooit wreed geworden tegenover zichzelf. Lees deze bovenstaande zin maar enkele keren en laat het in alle rust en stilte bezinken. Het lijkt de omgekeerde wereld, dat weet ik, omdat we het nooit ergens vernomen hebben, want dan zou het plan van onze onderdrukkers, die er slechts op uit zijn om onze “woonplaats” te stelen, ik herhaal het nog maar eens, nooit gelukt kunnen zijn. Het is nog niet gelukt zou je nu kunnen denken. Dat klopt, maar ze zijn er wel zéér dicht bij en dat is de enige reden dat ik dit “nu” allemaal wil zeggen, vertellen of duidelijk maken. We begrijpen het niet, en daar is een eenvoudige reden voor. We leven “vandaag” in een omgekeerde wereld. Alles, wat wij ooit geleerd hebben of denken te kennen is voortgesproten uit deze, door hen, “omgekeerde wereld”. Mag ik zo vrij zijn om een voorbeeld te geven uit mijn dagelijks leven. Dit heb ik ooit gelezen op facebook. Ik citeer letterlijk : Indien men vriendelijk is tegen mij, dan ben ik vriendelijk terug. Er zullen vele mensen zijn, die deze uitspraak juist en correct vinden. En toch is dat een voorbeeld van deze ingeburgerde omgekeerde wereld en ik leg uit waarom. Jij gaat vriendelijk zijn “nadat” anderen “het tegen jou zijn”. Draai dit om.
Leg de bal eerst in jouw kamp. Wees vriendelijk als “eerste” en de rest zal volgen. Vroeg of laat. Neem een situatie als voorbeeld. Jij bent pas vriendelijk als men ook zo doet tegenover jou. Stel dat je nu iemand tegen komt met hetzelfde gedacht als het jouwe. Hij of zij vindt dat het aan jou is om de eerste steen te leggen. En jij vindt dat het aan hem of haar is om deze eerste kennismaking in te luiden. Dan sta je daar “in afwachting” alle twee met een zuur gezicht. Je gaat het nog zeggen of denken ook. Zie nu wat ne smoel dat die trekt, om het even in meer verstaanbare taal te zeggen. De anderen zijn toch altijd in fout. Hoe staan jullie daar in het echt alle twee, denk je? De anderen.We hebben geleerd te kijken naar de anderen wanneer het ons goed uitkomt. Probeer nu “mijn” verhaal. Jij bent altijd “als eerste” vriendelijk. Zonder enige moeite, omdat je tevreden bent komt dat spontaan. Die “spontane vriendelijkheid” is slechts één eigenschap van onze Ware Aard. Wanneer zo een spontane persoon iemand anders tegenkomt zal de “andere” normaal gezien ook automatisch vriendelijk zijn. En is het niet zo, dan is dat ook niet erg. Een tevreden persoon gaat nooit iemand anders sprekend of denkend veroordelen. Hij of zij gaat net anders denken. Oei, deze persoon heeft blijkbaar zijn of haar dagje niet, of heeft misschien net slecht nieuws gekregen. En in een “totale tevredenheid” zet deze persoon zijn weg verder. Hij of zij is altijd vriendelijk en als het eens niet zo zou zijn, dan krijg je er een uitleg bij en klaar. Iedereen heeft het recht om van tijd tot tijd eens een slechte dag te hebben. Zolang dat geen gewoonte wordt is er helemaal niets aan de hand. Waarom is niet iedereen “spontaan vriendelijk”, altijd en overal? Zou het kunnen dat we het zonder dat we het goed beseffen ergens opgelegd gekregen hebben, regeltjes uit de maatschappij?
Je moet niet te vriendelijk zijn, maar stoer en cool, zo stelt deze “maatschappij” het jou voorop. Denk echter niet dat vriendelijkheid gelijk staat aan zwakte, maar dat willen ze u wel doen geloven. Stoer doen, laten zien dat je iemand bent, dat wordt ons geleerd via alle mogelijke kanalen, en wij trappen er met onze twee voeten in. Waarom? Omdat we het niet zien. Iemand die stoer en cool is die zal me wel in bescherming nemen, als het er op aan komt. Deze of gene heeft een grote mond dus die zal me dan wel komen helpen. Als de daden, gelijk zouden zijn, aan de woorden klopt dat, maar dit is niet “altijd” het geval. Ik heb meer dan eens de zachtaardigste en vriendelijkste mensen zien ingrijpen bij een gevaar of een conflictsituatie, terwijl de meest stoere en de coolste net geen tijd hadden of al waren gaan lopen. Een zachte en vriendelijke persoon is geen zwakke persoon.
Indien “zorgen voor mekaar” en “mekaar helpen waar nodig” en “de zwakkere ondersteunen” ons zou aangeleerd worden op school, dan zou het “pesten” onmogelijk zijn en zou er zelfs niet over gesproken worden. Het begint al fout bij onze kinderen. En “zij” zijn de allereersten om onderdrukt te worden. Laten zien dat je de sterkste bent, begint al van kinds af aan. Psychologen noemen het een “normale ontwikkeling”. En waarom doen zij dat? Omdat ze het zo geleerd hebben. Het stond in hun boeken en dan is het zo. Wie heeft die boeken geschreven denk je? Wie zijn de auteurs van alle studieboeken. Wie zijn de auteurs van alle religieuze schrifturen? Wie heeft jou alles geleerd wat je tot nu toe “weet” en waarvoor je gediplomeerd bent. Wie heeft het overal voor het zeggen?Diegenen die het niet goed met ons voorhebben. Ik geef nog graag één voorbeeld over het vorige. Er zijn vele mensen, die nu van alles beginnen “voelen”, en toch is het raar om te zeggen dat ook spirituele schrifturen “niet zouden kloppen”. Dit moet ik misschien nuanceren door te zeggen dat er nog wel “waarheden” instaan, maar dat je diep zult moeten graven om ze te zoeken, omdat ze allemaal “aangepast” zijn. De ware Liefde, waar ze oorspronkelijk mee geschreven zijn, is ver zoek. Voorbeeldje? Ik zal iets nemen, uit onze tijd. Ik heb geen voorkeur voor iets, maar dit kennen we. De tien geboden. Er zijn vele beschrijvingen, maar ik hou het eenvoudig. Bovenal, bemin één God. Het eerste gebod, ik herhaal. Bemin één God. Bovenal. Dus de eerste en belangrijkste regel is om u slechts met één God bezig te houden. Je mag er dus vanuit gaan dat den deze dan ook gelijk heeft. Als “mijn” God altijd gelijk heeft, dan heeft een “andere” automatisch ongelijk, of is het anders? Waarschijnlijk is voor ons het best bekende boek de bijbel. De bijbel handelt slechts over Liefde. Liefde is Vrijheid. Vrijheid is Liefde. Indien ik mij, met de nodige “angst voor goddelijke straffen” slechts mag, of beter gezegd, moet houden aan één god, waar is dan deze liefde, waar is dan deze vrijheid? Misschien “stopt” mijn vrijheid hier en moet ik me er alleen nog mee bezighouden, om anderen te overtuigen van hun “ongelijk”. Ik zal zachtjes beginnen en als ze mij niet gehoorzamen, dan mag ik best wat geweld gebruiken, want het is “voor een goed doel”. In naam van God mag ik oorlog voeren zoveel ik wil, want ik ben diegene die gelijk heeft en de anderen moeten dan maar sterven, het zijn tenslotte toch maar ongelovigen. Zwijnen zijn het, die het niet waard zijn, om hier verder te leven. Indien het jou is opgevallen, dat ik plots zo gewelddadig begin te schrijven, ben ik weer zeer blij. Ik schrijf slechts over de gevolgen van deze ene zin. Het eerste gebod uit onze Bijbel.
Nog eentje uit onze goddelijke leerschool. Toen de verloren zoon terug kwam, was iedereen zo blij, dat er een schaap werd geslacht, om dit te vieren met een groot feest. Euh, ‘iedereen’ was blij, dan “het schaap” toch niet meegerekend. Iedereen was blij, behalve het schaap of zie ik dit weer fout? Iemand die zich spiritueel, of mens wil noemen, gaat nooit iets “doden” om iets anders te “vieren”.
Er staan in alle schrifturen ter wereld meer “zottigheden” dan dat er nog waarheden te vinden zijn. Hoe zou dat nu komen? Omdat er overal is ingegrepen. In naam van God en in naam van de Liefde zijn de meest gruwelijke omstandigheden in het leven geroepen. In naam van Liefde en God mag je doden, omdat de “regels” dan anders zijn. Indien God mag straffen, dan mogen onze religieuze leiders en politiekers het automatisch ook want zij zijn de “rechterhanden” van deze Liefde en God. En ook dat is normaal geworden tegenwoordig. Ik geef een ander voorbeeld uit de Bhagavad Gita. Velen kennen dit als een schriftuur uit het Hindoeïsme en dat wordt veel besproken in de yoga. Kort door de bocht is het een verhaal dat zich afspeelt tussen Heer Krishna en Arjuna, een krijger. Voor de strijd begint krijgt Arjuna twijfels omdat hij houdt van diegenen die hij zou gaan bekampen omdat het familie is. Heer Krishna staat hem bij met raad over het leven en Liefde. Een heel mooi verhaal, dat gaat over de “innerlijke” strijd die zich afspeelt in de mens. Deze eigen “familie” ken je natuurlijk goed, want het gaat over jou, in strijd met zaken die je graag zou veranderd zien in jezelf. Je karakter, je verlangens, je verwachtingen, je ego even onder de loep nemen. Je moet echter goed aanvoelen, dat het hier over jezelf gaat, omdat je anders een vrijgeleide zou kunnen krijgen, om oorlog te voeren. Oorspronkelijk, zal het meer dan eens verteld zijn, dat het hier slechts over een voorbeeld ging, maar als je dat er uithaalt is het moeilijker te doorzien. Alle spirituele boeken zijn interessant, maar vooral ook zeer moeilijk gemaakt, en vooral héél véél. Er zijn zoveel regels dat je er moedeloos van zou worden. Om je er van weg te houden of om je nog meer te verwarren dan toen je al was, voor je aan het schriftuur begon. Ware Spiritualiteit is kinderlijk eenvoudig. Straffen bestaan niet. Een “straffende god” is “slechts” een angst die je bij jezelf kan toebrengen.
Wordt vervolgd.
