Boek: VREUGDE! – (Lusseyran_ ervaringen) in een concentratiekamp / Bewerkt door Nonny Nanja
VREUGDE!
(Lusseyran_ ervaringen)
in een concentratiekamp
Gepubliceert met toestemming van de uitgever: Christofoor
Lusseyrans boek: “De wereld begint vandaag” ontroerde mij heel erg. Hierin schrijft hij over zijn ervaringen in concentratiekamp Buchenwald met o.a. Jérémie1. Jérémie had een onuitwisbare indruk op hem gemaakt. Jérémie liet hem vóelen dat en hoe iedereen kon kiezen voor liefde & vreugde, wáár hij ook was. Simpel omdat hij wist dat het leven, liefde, ín hem zat, en in iedereen. En dat niemand dat kon verstoren, omdat liefde voor hem de enige échte Werkelijkheid was. Wát er ook buiten hem gebeurde, in dit geval het extreme uiterste: het concentratiekamp. Daardoor was hij voor iedereen een licht in de duisternis, niet zozeer door zijn woorden, maar door zijn manier van Zijn.
Ik wil hieronder wat stukken uit zijn boek aanhalen, die mij raakten. Tussen haakjes staan vergelijkingen uit een Cursus in Wonderen2 en o.a. Principes en Richtlijnen van Attitudinal Healing3. Deze principes, die de hoofdlijnen van deze Cursus weergeven, staan aan het eind vermeld. Voor mij brengt Jérémie de woorden uit deze Cursus in Wonderen in ultieme vorm tot leven. Hoe? Dat staat hieronder:
“Jérémie was een voorbeeld voor ons allen; hij ervoer vreugdeT-5.1.e.v.midden in Blok 57. Hij ervoer vreugde op ogenblikken van de dag waarop wij alleen maar angst kendenAH-10. En hij vond die vreugde zo rijkelijk, dat wij die in zijn nabijheid ook in ons voelden opkomen. Het was in onze situatie een onverklaarbare, ja zelfs een ongelooflijke ervaring: vreugde maakte zich van ons meester…
Het is niet eenvoudig een juiste voorstelling te krijgen, wat dat voor ons betekende, die vreugde die Jérémie gaf. Wij begrepen het niet, maar we bedankten hem, telkens weer.
Wat voor soort vreugde het was?…de vreugde op dit moment P5 en het volgende in leven te zijn P10, telkens wanneer wij dat beseften… Het was een genade, een verademing, daar opeens, slechts een paar meter van de hel. Ik leerde deze gemoedstoestand P8, AH10 kennen dankzij Jérémie. En ik weet zeker, dat dit bij anderen ook het geval was.
De vreugde te ontdekken dat vreugde bestaat, dat die in ons is, net zoals leven dat is, zonder voorwaarden AH1,2 en dat die door geen enkele omstandigheid, zelfs niet de ergste, kan worden vernietigd.”P8
“Je moest wel een mens zijn, zo eenvoudig, zo zuiver als hij, zo doorgedrongen tot diep in het werkelijke leven om in het helse vuur te kijken, maar ook verder door die hel heen te zien. Je moest zien.
Jérémie, die eenvoudige man, zág. Zijn ogen zagen iets anders dan de onze. Hij zag niet ons Buchenwald met alle slachtoffers; geen oord van ….” “Voor hèm bestonden niet: wíj, de onschuldige en de ‘Andere’, de grote anonieme ‘andere, die niet sprak, maar folterde en sloeg, de ‘ellendeling.’
“Hoe ik dat wist? U hebt groot gelijk dat te vragen: tenslotte zei Jérémie bijna niets. Kijk, sommige mensen – en bij hem was dat zo – hebben een zo zuiver en diep inzicht, dat het, althans voor een ogenblik, op u wordt overgedragen. En dan is zwijgen juister en dichter bij de waarheid dan alle woorden.
Wanneer Jérémie bij ons kwam in barak 57 en hij stond daar met het aureool van ruimte om zich heen, dan straalde hij licht uit. Er ontstond nieuw en dieper inzicht. Daarom maakten we plaats voor hem.
Stel u zich nu vooral niet voor, dat vader Jérémie ons troost bracht.”..”Jérémie’s woorden waren hard, hij zag de dingen keihard. Maar hij zei ze ons barmhartig. Zonder een greintje stichtelijkheid.”
“Neen, je merkte niets aan Jérémie, niets bijzonders. Hij beleed geen enkel geloof, behalve dat hij van tijd tot tijd over Christian Science4 sprak. Maar toen had dat woord voor mij en de Fransen om mij heen, nog een vreemde klank.”
“Je ging naar Jérémie toe, als naar een bron. Je vroeg je niet af waarom; daar dacht je niet aan. Er bestond in die oceaan van razernij en lijden een eiland: een mens die niet schreeuwde, niemand te hulp riep en die niemand nodig had. P12, AH1,8
Een mens die de werkelijkheid niet ontliep; dat was het allerbelangrijkste. Wij vluchtten in onze dromen, denkend aan onze vrouwen en kinderen, aan onze huizen, aan onze ellende en verdriet van vroeger en dat durfden we dan nog Vrijheid te noemen ook. Wij waren niet in Buchenwald. We wilden er niet zijn. Toch was het er weer, telkens als we wakker werden – en het deed pijn. P4,5
Jérémie kende die teleurstelling niet, waarom zou hij in een andere wereld leven? Als we hem zagen aankomen met zijn afschuwelijke rust, waren we geneigd te schreeuwen: “Doe je ogen dicht! Wat je hier ziet, is de hel!” Maar ’t bleef ons in de keel steken, omdat hij heel duidelijk naar onze ellende keek en geen kik gaf.”..
“Hij was niet bang, en dat was even natuurlijk als onze angsten. P11, AH10
“Voor wie ogen heeft om te zien, is ’t heel gewoon.”, zei hij. Eerst begreep ik ’t niet. Ik was zelfs bijna verontwaardigd. Wat! Buchenwald net als het gewone leven! Onmogelijk.”…”Totdat Jérémie me eindelijk de ogen opende.”… “Jérémie liet me met zijn ogen zien (voelen), dat Buchenwald in ieder van ons schrijnde, in leven werd gehouden door afschuwelijke gehechtheid aan het kwaad. En dat we ’t dus konden vernietigen, als we maar genoeg kracht bezaten om ’t te willen.‘ AH8,10, P1,7, verg. de Cursus: dat ‘kleine beetje bereidheid” T,vwI
“Zoals het gewone leven”. “Hij had de mensen altijd bang gezien en in de meest onoverkomelijke angst, zonder dat ze wisten waarvoor. Hij had gezien dat ze heimelijk eigenlijk maar één ding verlangden: elkaar kwaad doen. ’t Was altijd, ook hier, precies hetzelfde schouwspel. Alleen waren hier eindelijk alle voorwaarden vervuld.” …”De nazi’s hadden ons een afschuwelijke microscoop gegeven: het kamp. Dat was nog geen reden om te sterven. Jérémie gaf het voorbeeld”: “Vreugde.”
Mensen, die aan de letter vasthouden, zullen beweren, dat Jérémie’s geloof simplistisch was. ’t Kan me niets schelen. “Wij zagen één doorlopende zegening. Als die ophield, was het omdat wíj niet openstonden, omdat wij de vreugde niet meer hadden.” AH10, P8 “Jérémie was een gewoon mens. Gewoon en buitengewoon.”
“Het buitengewone in hem was heel duidelijk een gave en bestemd om te worden uitgedragen. ’t Buitengewone, áls t bestond, moesten wíj in onszelf vinden. Ik heb een scherpe herinnering, dat ik ’t gevonden heb. Op een dag die niet verschilde van andere dagen, heb ik een plekje gevonden waar ik niet rilde; waar ik me niet schaamde; waar de mensen, die de dood zaaiden, schimmen werden; waar het leven niets meer te maken had met het kamp. Dat had ik aan Jérémie te danken.”
“Het buitengewone in hem is, dat hij volkomen gebroken had met gewoonten. De gewoonte om te oordelen AH1,2, P6, waardoor we iedere tegenspoed, ieder ongeluk een ramp noemen, de gewoonte van de hebzucht, waardoor we haat koesteren, ons willen
wreken, of alleen maar protesteren, een minder felle vorm van haat; de gewoonte van de waan om alles op onszelf te betrekken, waardoor we, iedere keer als getroffen werden door pijn of smart, denken dat we onschuldig zijn.
Hij was niet meer gevangen in het netwerk van dwingende onbewuste reacties. Die innerlijke vrijheid is nooit te verklaren door gezondheid, zelfs niet door volmaakte gezondheid, zo die al bestaat.
Hij was tot het diepste in zichzelf doorgedrongen AH5 en had iets bovennatuurlijks vrijgemaakt, of als dat woord u hindert, ’t wezenlijke, nl. dat wat niet afhankelijk is van welke omstandigheid ook P8, dat wat er altijd kan zijn, overal, in smart en in vreugde. Hij had de bron van het leven ontdekt. Dadelijk daarna, dat spreekt vanzelf, had hij iets doorzichtigs, iets zuivers gekregen. Als ik het woord ‘bovennatuurlijk’ gebruik, is het, omdat ik geloof, dat deze houding van Jérémie de waarachtig godsdienstige daad is: de ontdekking dat God volkomen in ieder mens aanwezig is, altijd en in gelijke mate, en dat men tot Hem terug kan keren.
Dat was de ‘Blijde Boodschap’, die Jérémie op zijn beurt en op zijn heel nederige manier verkondigde.
We zouden er allen wel bij varen, wanneer we ons geheugen in quarantaine hielden. verg. o.a. T-Inl.
Tenminste ons kleinzielige geheugen dat ons hindert, dat ons doet geloven aan wat niet bestaat, aan die mythe: het Verleden.” P4
Deze mythe brengt ons plotseling, en geheel onverklaarbaar, een persoon, een stukje van een gebeurtenis te binnen en we raken het niet meer kwijt. Het beeld wordt op het scherm van ons bewustzijn geworpen, ’t wordt groter en groter, en weldra zien we niets anders meer. De geest neemt niets meer op, het heden glijdt weg.” “Kortom, uit die herinnering ontstaan melancholieke verdrietige gedachten, innerlijke ontreddering, in allerlei vormen.
Gelukkig is er ook een ander soort herinnering”, waarin “Jérémie voor me leeft. Hij is” “in me komen wonen, hij voedt me, hij zorgt dat ik verder kan leven. Ik denk niet eens veel aan hem: ’t is, alsof hij aan mij denkt.”
“Jérémie was ‘nooit in Buchenwald geweest’. “Het kamp was voor hem alleen maar een avontuur en dat avontuur heeft zijn ‘ik’ niet wezenlijk geraakt.
Zo zijn alle mensen die ons iets geleerd hebben.”
“Jérémie was niet gelúkkig: hij kende vreugde. Wat hij bezat, was” “niet alléén van hem. ’t Was ook van ons.”
Dat is het hele geheim en het hele gezag van mensen die zich aan iets anders wijden dan aan hun tijdelijk ‘ik’: je kunt ze niet ontlopen.”
——————–
Hieronder volgen de Attitudinal Healing Principes en Richtlijnen.
Principes voor het helen van je innerlijke houuding (door liefde).
1 De kern van ons wezen is liefde.
2 Gezondheid is innerlijke vrede.
Genezen is angst laten varen.
3 Geven en ontvangen zijn in wezen één.
4 We kunnen het verleden en de toekomst loslaten.
5 NU is de enige tijd die er is, en
elk moment is bestemd om te geven.
6 Wij kunnen leren van onszelf en van anderen te houden door te ‘vergeven’
in plaats van te veroordelen.
7 We kunnen liefde zien in plaats van fouten.
8 We kunnen er bewust voor kiezen van binnen vredig te zijn,
wat er ook buiten ons gebeurt.
9 We zijn leerlingen en leraren voor elkaar.
10 We kunnen ons concentreren op het leven als geheel in plaats van op fragmenten.
11 Omdat liefde eeuwig is, hoeft dood niet als iets beangstigends te worden gezien.
12 Wij kunnen anderen altijd zien als mensen die óf liefde verspreiden,
óf een beroep doen op liefde.
Richtlijnen voor het werken in ‘attitudinal healing’ groepen =
Richtlijnen voor het helen van je innerlijke houding via groepen (door liefde).
1 Ons doel is aan onszelf te werken, elkaar wederzijdse steun te geven
en te oefenen in onbevooroordeeld luisteren en delen.
2 We erkennen dat het proces dat ieder doormaakt belangrijk is en niet ons oordeel hierover.
Geaccepteerd worden in de fase waarin we zijn, maakt het makkelijker anderen te accepteren
in plaats van te veroordelen.
3 We delen wat voor ons en voor anderen werkt, in plaats van advies te geven.
We laten anderen hun eigen antwoorden vinden.
4 Door onze eigen gevoelens te tonen en te riskeren, ontdekken we gemeenschappelijke ervaringen die ons met elkaar verbinden.
5 We respekteren elkaar als unieke mensen.
We erkennen dat ieder zichzelf beter kent dan wie ook.
Als we luisteren naar onze innerlijke stem, vinden we ons beste antwoord.
6 We zijn hier om elkaars innerlijke leiding te steunen,
elkaar te helpen concentreren op wat werkelijk voor ieder van ons telt.
We zijn niet hier om te preken of elkaar te confronteren.
7 De rollen van leerling en leraar zijn onderling verwisselbaar. Ongeacht leeftijd
of ervaring gaan ze van de een op de ander over.
8 We oefenen in het samenzijn met anderen, waarbij we alleen het licht in hen zien
en niet hun schaduwzijde.
9 Alle informatie, die in de groep wordt uitgewisseld, is vertrouwelijk.
10 We willen in gedachten houden dat we altijd een keuze hebben
tussen vrede en innerlijke strijd,tussen liefde en angst.
——————–
Deze aantekeningen zijn privé, niet-commercieel, op papier gezet, tijdloos uitgeleend aan belangstellenden, en niet bestemd voor commerciële doeleinden.
Nonny Nanja – 20-02-2021
Eindnoten:
1 Jacques Lusseyran: “De wereld begint vandaag”, uitg. Christofoor, R’dam (nu Zeist), 1981 (” = citaat), (orig. Parijs 1959) p.22-33. + Samenvatting en toelichting in ‘De heraut van de Christelijke Wetenschap.’ nr. 3-1989, p.20, uitg. The Christian Science Publishing Society, One Norway Street, Boston, Massachusetts, USA. Zie ook o.a. in de leeskamers van Christian Science.
2 Cursus in Wonderen, vert. uitg. Ankh-Hermes bv – Deventer 1999
3 P=Principes om te helen, R=Richtlijnen voor groepen, van Gerald G. Jampolsky. Hij haalde uit een Cursus in Wonderen een aantal basisprincipes voor Attitudinal Healing groepen (= helen door liefde). Over zijn ervaringen schreef hij een aantal boeken, zoals “Liefde is angst laten varen” en “Praat alleen over liefde”, “Bevrijd je van Schuld en Angst”, “Uit het duister in het Licht”, “De kracht van liefde en vergeving.”
4 Zie o.a. de boeken van Mary Baker Eddy over Christian Science.
