Als je met God kletst….  4  

Gechanneld door Kelly – 8 februari 2022

Kelly; In het begin vond ik het nog raar, maar als ik nu ga zitten om met u te praten, heb ik er steeds meer zin in!
Dus nu een enthousiaste hallo!

GOD; Ik begrijp wat je bedoelt, ik vond het ook eerst raar om met je te praten, maar het went inderdaad! Een enthousiaste hallo terug! Hahahahaha

K; Ooo wat hou ik hiervan!! Toch moeten we serieus worden denk ik, want ik heb via de lezers van onze gesprekken interessante vragen gekregen.

G; Dat denk je?! Geloof niet alles wat je denkt!

K; Oooo die spreuk ben ik een tijdje geleden op internet tegen gekomen, heeft u die naar me toe gestuurd?

G; Dat heb ik ja, God praat niet alleen via woorden met mensen. Maar ik stuur ook via andere wegen boodschappen, tekens, en dat is ook een vorm van praten.

K; Weet u soms de eerste vraag die ik wil gaan stellen? Want dit is een perfecte inleiding! Ik zou bijna zeggen, wat toevallig!! En ik ga bijna denken dat u toch alwetend bent! Maar toeval bestaat niet, dat hebben u, en mijn moeder me lang geleden al geleerd.
Veel mensen reageerden op ons vorige gesprek dat ze ook graag met u zouden willen kunnen praten, maar dat dat niet lukt. Hoe lukt het ze wel? Ze praten tegen u, maar krijgen geen antwoord.

G; En dat zenden ze dan ook uit hè, ik krijg geen antwoord. Vaak ook omdat ze geen letterlijke woorden terug horen. Geen stem, zoals ze dat gewend zijn met praten met iemand.
Maar zoals ik al zei, ik praat op veel manieren tegen jullie allemaal. Dat kan via tekens zoals een plaatje dat je opeens op valt, een liedje, of juist een regel uit een liedje.

K; En dat is ook heel fijn dat u zo tegen iedereen praat. Maar mensen zouden ook graag zo’n gesprek als dit willen.

G; En ze denken dat dat ze niet lukt. Maar hoe doen wij dit? Zou je dat kunnen uitleggen? Hoor jij mij praten? Met een stem?

K; Hihi, dan moet ik altijd aan films denken, waarin u dan zo’n zware echo stem heeft!
Maar nee, zo praten wij niet. U geeft mij soms een gevoel door, wat ik dan verwoord. Of u geeft mij beelden door, en dat verwoord ik ook.
En zoals dit gesprek, dit “praten”…. nou, in het begin dacht ik dat ik de woorden aan het denken was. Ik denk dat ik het zo het beste omschrijf. Het lijkt alsof ik de antwoorden zelf denk, maar ik weet, diep van binnen, een intens weten, dat u dat zegt.

Zo begon het praten met dieren ook, ik typte van alles in de veronderstelling dat ik het aan het denken was. De eigenaar stelde allerlei vragen, en de antwoorden typen ging als vanzelf. Totdat de eigenaar vroeg, hoe weet je dit allemaal, en het dier zich opeens liet zien, hij stuurde me een beeld van hem.

G; En toen wist je dat het dat dier was die tegen je aan het praten was, en niet je gedachten waren.

K; Niet meteen, ik vroeg het hem toen. Heb jij me die dingen net allemaal verteld? En hij zei: “ja”.
En dat heeft mij eerst laten schrikken. Ik dacht dat ik gek aan het worden was. En dat heeft nog een hele tijd geduurd voordat ik echt overtuigd was.
En dat was met onze gesprekken ook.

G; En inmiddels praat je met dieren, en met mij alsof het de normaalste zaak van de wereld is.

K; Bijna wel ja. Maar daarover hebben we het in een eerder gesprek ook over gehad. U bedoelt dus eigenlijk dat mensen zichzelf niet moeten beperken door hun gedachten dat het niet lukt, of dat ze het niet kunnen. Maar ook niet moeten verwachten dat het een echt woorden met stemgeluid gesprek is zoals we op aarde praten met elkaar.

G; Precies!

K; Oké! U wilt er niks aan toevoegen?

G; Nee, waarom zou ik?

K; Uuuhhh oké dan. Dan ga ik de volgende vraag stellen die ik van iemand kreeg…. er wordt weleens gezegd, we hoeven aan niemand verantwoording af te leggen, behalve aan God. Is dat zo?

G; Hahaha, nee dat is niet zo. Als je naar het hiernamaals, de hemel of hoe je het wilt noemen komt, dan ga je je leven nog een keer bekijken. Je hebt, voordat je op aarde kwam, aangegeven welke lessen je wilt ervaren, leren. En als je terug komt, dan ga je kijken naar die ervaringen. Maar ik oordeel daar niet over, en je hoeft ook niet bij me op het matje te komen.
Maaaarrrr…. je creëert zelf! Dus als jij dit nu wel zo aan het creëren bent, dan ga je dat waarschijnlijk ook zo krijgen.

K; Aha, duidelijk!
Nog een vraag, en ik weet het, we gaan geen voorspellingen doen… maar hoe is de vooruitgang met het hele gebeuren in de wereld? Dus het ontwaken, de maatregelen enz.

G; Het gaat, oprecht, goed. Alles verloopt volgens plan, en dat wat een beetje af dreigt te wijken hebben we meteen weer in de hand.

K; Oh, ik zit hier te wachten, ik dacht er komt wel meer. Maar dat was het?

G; Dit is alles wat ik daarover kan zeggen, heb vertrouwen.

K; En dat respecteer ik.
Vertrouwen heb ik, en velen met mij. Maar geduld, pppfff… dat is soms moeilijk.

G; We weten het, er wordt veel gevraagd van jullie. En ook wij hadden gehoopt dat het veel sneller kon, omdat wij de uitkomst weten, en die is heel fijn. En die gunnen we jullie het liefst meteen.

Maar jullie ervaren het ongeduld ook omdat jullie zo met tijd bezig zijn. Het duurt al zo lang, dat is met tijd bezig zijn. Wij hebben natuurlijk makkelijk praten omdat wij geen tijd ervaren zoals jullie dat doen.

En… alles is ergens goed voor, alles gebeurd op het juiste moment.

K; Zou het helpen om meer in het hier en nu te leven? In het moment?

G; Jazeker! Dat helpt met veel dingen.
Je kunt je gek maken met wat toen gebeurd is, en wat er misschien gaat gebeuren, maar heb je er invloed op? Kun je het beïnvloeden? Dat kan alleen met de situatie op dit moment.

K; Maar een actie die je nu doet, kan wel invloed hebben op de toekomt.

G; Ja, maar je weet nog niet wat. Je kunt wel dingen gaan bedenken, speculeren, maar wéten doe je het niet. Dus ga dan ook niet in het nu, denken over wat er allemaal kan gebeuren over een tijdje. Want ook dat kan weer veranderen.

K; Ik snap het. Mooi gesproken. En dank u wel!
Laten we nu maar afsluiten. Of heeft u nog iets dat u graag wilt zeggen? Of oma?

G; Dan melden we ons wel. Uit liefde, see you later crocodile….

K; See you later crocodile 💕

Kelly.

(Mag gedeeld worden)