Het zou je kind maar zijn

HET ZOU JE KIND MAAR ZIJN

6 maart 2019 / Elias

Het ergste wat je als ouder kan overkomen, lijkt me, is een kind te moeten verliezen.

In mijn haast veertig jaren praktijk als healer heb ik enkele mensen, waaronder vrienden, meegemaakt die zich door een dergelijke ervaring moesten heen worstelen.

Zo kwam er begin jaren tachtig in mijn healingcenter in Brussel een Nederlands echtpaar waarvan hun vijftien- of zestienjarige dochter verkracht en vermoord was. Ofschoon dat dit al enkele jaren eerder was gebeurd, leden deze mensen nog ontzettend onder hun verlies.

Ik heb dat echtpaar niet meer als vier keer gezien en heb hun stapsgewijs laten begrijpen dat sterven niet ‘dood’ betekent, maar leven in een ander lichaam in een andere wereld. Ook, dat over leven en sterven onze ziel beslist, net zoals over de wijze waarop. Dus elk mens kiest het moment en het scenario van vertrek vanuit het eigen hoger bewustzijn. Jezus zei daar eens over dat elke ziel wel duizend scenario’s ter beschikking heeft om de manier van vertrek uit het lichaam te kunnen kiezen. Vaak is de manier van sterven verbonden met ervaringen uit andere incarnaties. Een gewelddadige dood werkt haast altijd als een spiegel en toont je, als slachtoffer, hoe je zelf ooit was in een daderrol. Natuurlijk kun je dan niet meteen met de deur in huis vallen, bij mensen die met een dergelijk probleem naar je toekomen, maar moet je heel behoedzaam te werk gaan en de verwerkingscapaciteit van de mensen ook nog goed kunnen inschatten.

Ik sprak met deze mensen daarom eerst en vooral over mijn eigen ervaringen in dit verband, over de samenhang tussen mijn verschillende incarnaties, die zeker niet altijd positief waren. Ik ben bewust van een dertigtal levens, was vaker healer, maar ook soms gewetenloze moordenaar en dief of streefde enkel naar roem, macht en geld. In andere levens werd ik dan ook vermoord of bestolen of moest vechten om te overleven vanwege mijn armoedige situatie. Zo ervoer ik zelf, uit vrije wil, wat ik anderen ooit had aangedaan of gewoon de keerzijde van de medaille.

Ik sprak ook over de moed van een mens om te kiezen voor dergelijke gewelddadige ervaringen. Mijn uitleg hielp het echtpaar om te beseffen dat elk mens zelf besluit voor wat hij wil ervaren en dat vergemakkelijkte weer om de keuze van hun dochter te begrijpen en te accepteren. Het leek wel of er een zware last van hun schouders was gegleden. Dat was bij hun laatste bezoek.

De volgende dag belde de moeder mij en zei dat haar dochter haar die nacht was verschenen en dat het kind straalde van vreugde en dat ze nu begreep dat het ook voor het kind een zekere bevrijding betekende om te zien dat haar ouders haar keuze hadden geaccepteerd.

Het komt ook voor dat een leven aan een zijden draadje hangt en dat de ziel nog niet besloten heeft welke kant ze zal opgaan. Meer hierover in een volgend artikel.

https://www.elias-medium.info/NL/