Het Wonder – hoofdstuk 1 Verandering

Het Wonder – hoofdstuk 1

Door Chris van Benthem

1. VERANDERING

‘Er zijn steeds meer mensen op Aarde die zich realiseren dat materiële rijkdom, macht en succes geen blijvend geluk en vreugde schenken. Steeds meer mensen zoeken naar een andere manier van leven. Ze verlangen naar een leefwijze die hen weer verbindt met andere mensen en met de planeet waarop ze leven.’  

 Pamela Kribbe: ‘Ode aan de Aarde

Als je de mainstream media volgt, hoor en zie je echter een voortdurende stroom van negatieve berichten via krant, T.V. en internet. We worden overspoeld met informatie over ziekten, natuurrampen, oorlogen, vervuiling en dreiging van economische misère en veel menselijk lijden.

In plaats van een positieve evolutie van onze beschaving lijkt het eerder alsof wij steeds verder wegzakken in het moeras van zelfvernietiging en negativiteit. De mensheid lijkt niet in staat om nieuwe wegen in te slaan die hen ten goede komen of betrouwbare en integere leiders te kiezen die ons een positieve toekomst kunnen binnenloodsen. De grote problemen van deze tijd: oorlog, honger, armoede, ziekte en natuurvernietiging lijken met ons huidige bewustzijn onoplosbaar.

Uit mediaberichten zouden we kunnen concluderen dat de aardebewoners zich bevinden op een stuurloos schip, dat in de ban is van terroristen, rampen, energieproblemen, virussen, zelf verrijkende elite etc.    

Wij lijken gezamenlijk een eenrichtingsweg naar de afgrond te zijn ingeslagen waarbij zelfvernietiging van onze ‘beschaving’ slechts een kwestie van tijd is. Niemand heeft een antwoord in deze tijden van chaos en crisis.

Toch zijn er tekenen van verandering zichtbaar die profetische trekjes vertonen. De tijd lijkt steeds sneller te gaan. We kunnen soms nauwelijks geloven dat er al weer een nieuw schooljaar begint of dat we een jaartje ouder zijn geworden. Dagen en weken lijken helemaal voorbij te vliegen. We komen allemaal tijd te kort. Het bekende rennen en vliegen in ons dagelijkse leven is een normaal verschijnsel geworden. De klok tikt ogenschijnlijk in hetzelfde vaste ritme door, maar onze beleving van tijd is een totaal andere geworden.

Ook het weer lijkt van slag. Net als de tijd is het weer een onderwerp waar over gesproken wordt en dat mensen over de hele wereld iedere dag volgen. Welk weer wordt het morgen? , is misschien wel de meest gestelde vraag op Aarde.

Het klimaat is drastisch aan het veranderen. We ervaren aan den lijve hoe klimaatveranderingen zich manifesteren overal op Aarde. Het ene droogterecord is nog niet gevestigd of de volgende overstroming is al een feit. Aardbevingen, vulkaanuitbarstingen en bosbranden zijn bijna dagelijks nieuws geworden. Deze extreme weersomstandigheden dreigen ons alledaagse leven uit balans te brengen.      

Apocalyps

Volgens oude profetieën van natuurvolkeren, overleveringen uit de Bijbel en andere heilige boeken beleven we NU het einde der tijden. De Apocalyps, zoals Johannes deze beschrijft in de Openbaringen, lijkt te zijn begonnen. Dat einde der tijden is het einde van een tijdperk dat is begonnen na de ondergang van Atlantis.

Tijdens de beschavingsperioden van Lemurië en Atlantis stond de mensheid nog in contact met geestelijke wezens (engelen, natuurwezens) en het menselijk bewustzijn was veel hoger.

Daarna is de mensheid afgedaald in de materie en werd het contact met de Geestelijk Wereld geleidelijk minder. 

Waarschijnlijk had de Atlantische cultuur een technologisch en spiritueel hoogstaand niveau. In de loop der tijden is echter de balans tussen techniek (mannelijk) en spiritualiteit (vrouwelijk) in het voordeel van de techniek beslist.

Zie het werk van de ziener Edgar Cayce: ‘Atlantis’

Aan het einde van de Atlantische periode heeft de zondvloed plaats gevonden, een overstroming die de Atlantische cultuur bijna volledig heeft weggevaagd. Hierdoor is het eenheidsbewustzijn van de mensheid verdwenen en is de mens in bewustzijn gedaald naar de derde Dimensie.

Na deze bewustzijnsval waren we niet meer in staat om nog rechtstreeks met de hemelse sferen te communiceren. De sluier tussen de Hemel en de Aarde werd steeds dichter. Het vanzelfsprekende contact met de Geestelijke Wereld verdween en de mens kreeg steeds meer het gevoel dat hij alleen op de Aarde was.

De mens mocht vanuit een vrije wil zijn eigen weg gaan. De mensheid volgde de weg van de Verloren Zoon en raakte steeds verder van huis. Uiteindelijk belandde de mens in de modder tussen de zwijnen, symbool voor een hopeloze situatie waarbij alleen materie nog een rol speelde. Een situatie die in deze tijd heel herkenbaar is geworden. De mensheid had toen definitief het contact met de engelen en natuurwezens verloren.

In de afgelopen decennia is de mensheid bezig geweest om ook haar Moeder (Aarde) van zichzelf te vervreemden en te vernietigen. De natuur als levensbron is vergiftigd en uitgehold. Zij heeft veel van haar oorspronkelijke schoonheid en bekoring verloren. Door de steeds verdere verwijdering van de Geestelijke Wereld en van Moeder Aarde is de huidige mens een wees geworden in zijn eigen leven op deze planeet.

Ondanks dit donkere scenario gloort er hoop aan de horizon. In deze tijd, de eindtijd van een kosmische periode, mag die zoon/dochter weer terugkeren naar zijn spirituele oorsprong.      De weg naar deze glorieuze bestemming wordt op dit moment voorbereid zowel op Aarde als in de Geestelijke Wereld.

Lichtwerkers zijn geïncarneerd op Aarde om mensen bewust te maken van hun oorspronkelijke levensmissie. Deze bewustwording kan de mens bevrijden van gevoelens van angst, schuld en zonde en deze vervangen door gevoelens van vrede, harmonie en liefde.

Einddoel van deze activiteiten beneden en boven is de totstandkoming van een Nieuwe Aarde.

Een utopisch verhaal om de moed erin te houden of een realiteit?

Wordt vervolgd