Telepathie – De Overdracht Van Gedachten Door Ruimte-Tijd Als Een Wetenschappelijk Bewezen Fenomeen

Telepathie – De Overdracht Van Gedachten Door Ruimte-Tijd Als Een Wetenschappelijk Bewezen Fenomeen

Door: Aluska.org – 11 Mei 2024

Het bestaan van telepathie als een reëel fenomeen is de afgelopen decennia door enkele duizenden wetenschappers op alle grote continenten van de wereld bewezen. Verrast dat je? Misschien komt het omdat wetenschappelijk bewijs voor het bestaan van paranormale vermogens en verschijnselen niet past in het raamwerk van de gebruikelijke belangstelling van de reguliere media, en daarom moet men dieper graven. In het artikel van vandaag zullen we deze onderzoeken introduceren.

*****

De term ‘telepathie’ werd in 1882 bedacht door Frederick W.H. Myers, stichtend lid van de London Society for Psychical Research (SPR).

Telepathie verwijst naar geest-tot-geest-contact, of de uitwisseling van informatie tussen twee verschillende bewustzijnsgebieden, gescheiden door een willekeurig grote afstand. Hoewel sommige bekrompen mensen zouden willen beweren dat elke discussie over telepathie onwetenschappelijk is, waren er vele jaren geleden vooraanstaande wetenschappers die niet alleen het bestaanervan bevestigden, maar ook probeerden het fenomeen te begrijpen.

De eerste onderzoeken naar telepathie waren gebaseerd op verzamelingen van spontane ervaringen, en in 1886 werd een baanbrekend boek over het fenomeen, Phantasms of the Living, gepubliceerd door de Britse geleerden Edmund Gurney, Frederick Myers en Frank Podmore.

Meer dan tien jaar later sprak de vooraanstaande scheikundige en natuurkundige Sir William Crookes, die ook een fervent en zorgvuldig onderzoeker was op het gebied van het paranormale, in 1898 over telepathie voor de Royal Society in Bristol, Engeland.

Zijn toespraak werd, in de woorden van occultist Swami Panchadasi (ook bekend als William Walker Atkinson), ‘gepresenteerd voor een bijeenkomst van vooraanstaande wetenschappers, van wie velen materialisten zijn en tamelijk sceptisch staan tegenover alle occulte verschijnselen.’

Sir William Crookes, die als voorzitter op de bijeenkomst sprak, was van mening dat het “een fundamentele wet was … dat ideeën en beelden van de ene geest naar de andere kunnen worden overgedragen zonder de werking van de fysieke zintuigen.” Die kennis kan de menselijke geest binnendringen zonder dat deze op een tot nu toe bekende of erkende manier hoeft te worden gecommuniceerd. We hebben twee fysieke realiteiten: een fysieke verandering in de hersenen van A – de zender, en een analoge fysieke verandering in de hersenen van B – de ontvanger van de suggestie.”

Sir William Crookes, Engelse natuurkundige en scheikundige
(foto hierboven)

Crookes ging er terecht van uit dat ’tussen deze twee proefpersonen en de fysieke veranderingen in hun geest een overeenkomstige opeenvolging van fysieke oorzaken moet bestaan die deze reactie mogelijk maken’.

Als we zijn definitie van ‘fysieke oorzaken’ wijzigen om ook ‘subtiele energieën’ (zoals het superluminale torsie/scalaire veld) en plasma-achtige deeltjes met verschillende dichtheden (etherisch, astraal, mentaal, enz.) erbij te betrekken, zou het hele concept past als een puzzel in elkaar.

Omdat informatie bestaat in een holografisch universum, gaat telepathische communicatie niet zozeer over de overdracht van informatie tussen twee afzonderlijke locaties, zoals het lijkt in het lokaal-realistische paradigma, maar over het verzenden van een energiegolf tussen een zender en een ontvanger die energetisch met elkaar verbonden zijn. in dit kwantumveld.

Ervaren waarzeggers zullen er waarschijnlijk op wijzen dat ze de transmissie letterlijk kunnen zien in de vorm van (superluminale) stralen of energiestromen die tussen zender en ontvanger reizen. Als iemand bijvoorbeeld aan een verre plek denkt, creëren ze lichtstromen die hem met die plek verbinden.

Uiteraard worden deze verschijnselen niet onderkend in het gangbare natuurkundige paradigma.

Volgens bioloog en paranormaal onderzoeker Rupert Sheldrake komt in de moderne wereld de meest voorkomende vorm van menselijke telepathie voor in verband met telefoongesprekken. Meer dan 80% van de mensen zegt dat ze ‘spontaan’ aan iemand hebben gedacht en dat die persoon vervolgens heeft gebeld; of dat ze (telepathisch) wisten wie er aan de telefoon was voordat ze spraken.

Sheldrake meldt dat “gecontroleerde experimenten zeer statistisch significante, herhaalbare positieve resultaten hebben opgeleverd.”

Veel mensen (waarschijnlijk de 80%) zullen echter niet overtuigd hoeven te worden van de realiteit van telepathie, omdat herhaalde persoonlijke ervaringen experimenteel bewijsmateriaal overbodig hebben gemaakt.

’s Werelds eerste telepathische experiment

In 1942 werd het opmerkelijke, zij het weinig bekende boek over telepathie, Thoughts Through Space, gepubliceerd door de Australische en luchtvaartonderzoeker Sir Hubert Wilkins (1888–1958) en de Amerikaanse auteur, toneelschrijver en gevoelige Harold Sherman (1898–1987). . Dit boek beschrijft het eerste experiment in zijn soort (uitgevoerd van eind 1937 tot begin 1938):

Wilkins, die assisteerde bij een luchtzoektocht naar een vermist Russisch schip en zijn bemanning in het Noordpoolgebied, zou proberen telepathisch informatie over zijn activiteiten door te geven aan Sherman, die probeerde de berichten te ontvangen en op te nemen. Dit hebben ze ongeveer vijf maanden gedaan.

Het bleek echter dat Wilkins nooit de kans kreeg om opzettelijk berichten naar Sherman te sturen, die ondertussen zijn paranormale onderzoek elke avond op dezelfde tijd zorgvuldig uitvoerde, zich niet bewust van de situatie of activiteiten van Wilkins. Wilkins legde in plaats daarvan de gebeurtenissen en details ervan vast in zijn dagboek. Toen Wilkins vervolgens terugkeerde uit het noordpoolgebied, werd zijn gedateerde dagboek vergigheid en betrouwbaarheid te beoordelen.eleken met de gedateerde indrukken van Sherman om zijn psychische nauwkeurigheid.

Al vroeg in het boek merkt Wilkins op dat Sherman heeft aangetoond dat hij in staat is berichten te ontvangen zonder dat Wilkinson tijdens de geplande sessies bewust gedachten hoeft uit te zenden. Sherman kon tijdens geplande sessies direct op de gedachten van Wilkins reageren.

De rol van de aanwezigheid van emoties was significant in deze experimenten (zoals bij veel paranormale experimenten), zoals beide deelnemers uiteindelijk erkenden. Wilkins merkte op dat hij, ondanks zijn onvermogen om regelmatig de vastgestelde tijd voor het verzenden van paranormale berichten voor het afgesproken experiment in acht te nemen, de gewoonte had intensief na te denken over ongewone incidenten. Als Wilkins zich zorgen maakte, bleek Sherman op dat moment bijzonder effectief in het oppakken van zijn gedachten.

Wilkins was het eens met het occulte axioma dat de intensiteit van de emotionele reactie van de zender op wat er met hem gebeurt of is gebeurd, de mate van intensiteit bepaalt van de uitgezonden gedachtegolven.

Sir Hubert Wilkins – Omroeper in een telepathisch experiment
(foto hierboven)

Het is ook vermeldenswaard dat dit epische experiment – dat meer dan vijf maanden duurde – in sommige opzichten een soort voorloper was van wat later bekend werd als kijken op afstand. Het experiment omvatte ook elementen van het voorspellen van de toekomst. Soms veranderden Shermans visioenen in voorspellingen voor de komende dagen, zonder medeweten van Sherman. Dit was een complicerende factor, evenals het aanvankelijke gebrek aan feedback van Wilkins, wat hem enige angst bezorgde.

Het hele experiment kan echter worden samengevat als een doorslaand succes, waarbij enkele onmiskenbaar spectaculaire hits van Sherman verspreid door het boek te vinden zijn.

Harold Sherman – een bewust wezen aan de ontvangende kant van
een telepathisch experiment (hierboven afgebeeld)

Officiële resultaten: Bevestiging van het bestaan ​​van telepathie en de overdracht van gedachten door de ruimte

Sherman onderging drie keer per week intakesessies en gaf kopieën van zijn nachtelijke ervaringen aan externe getuigen om de authenticiteit van zijn gegevens te garanderen voordat hij Wilkins ‘dagboek ontving. Laten we eens naar enkele gegevens kijken.

Shermans rapport van 14 februari over de activiteiten van Wilkins luidt: ‘Ik heb de indruk dat u sinds uw aankomst in Edmonton drie keer voor verschillende geïnteresseerde groepen hebt gesproken – de eerste keer voor een lunchclub zoals de Rotary Club. … Je hebt een nieuwe motor gevonden, je bent van plan er morgen of woensdag mee te vertrekken, als het weer het toelaat… Je dineert met drie mannen en hun vrouwen… Een van de rijkste en meest prominente mannen van Edmonton heeft je vermaakt en je wat hulp geboden met betrekking tot de expeditie – het woord van McKenzie flitste zojuist door mijn hoofd… Is er een bedrijf met die naam dat u van een vliegtuig voorziet?

Ik zie je blijkbaar als gast van de Broederschap van de Kerk… Je hebt ze zondag gebeld, je hebt een ontmoeting gepland met twee mannen die je naar een soort race of soortgelijke plaats zullen brengen waar je ziet dat apparatuur wordt ingepakt.’

Houd er rekening mee dat Sherman voorafgaand aan deze opnames weinig feedback kreeg op eerdere bevindingen en niet vooraf op de hoogte werd gesteld van de beschreven activiteiten, wat des te opmerkelijker is. Wilkins kon vervolgens elk detail bevestigen, inclusief het feit dat McKenzie Airways hem een vliegtuig bezorgde om de nieuwe motor terug naar Aklavik te vliegen. Al deze dingen gebeurden tussen 10 en 14 februari.

Soms waren de inzichten die Sherman ontving flarden informatie uit het heden (of het recente verleden) of informatie die betrekking had op een bepaald punt in de toekomst. Wilkins verklaarde dat Sherman in zijn inzending van 1 maart bijna al zijn belangrijkste ideeën correct had vastgelegd en ook de omstandigheden beschreef die Wilkins feitelijk ervoer.

In het laatste deel van de inzending van Sherman wordt de drank genoemd in verband met een commercieel belang (misschien een bedrijf dat om goedkeuring vraagt). Sherman stelt dat Wilkins erover nadenkt of hij er genoeg geld voor krijgt, en gaat dan over op het vliegende spul. Hij stelt voor om de olie- en gasleidingen naar de motor te controleren als mogelijke oorzaak van het probleem: “er lijkt iets verstopt te zijn of te stikken” vanwege de lage omgevingstemperatuur.

Wilkins’ analyse van het rapport van Sherman bevestigt vervolgens dat Hiram Walker wel de steun van Wilkins zocht voor wat whisky, maar hem geen voldoende financiële beloning bood. Het was het enige aanbod in zijn soort dat Wilkins ontving.

Wat betreft de zorgen van de Sherman over de gas- en olieleidingen: op de tweede dag tijdens de vlucht werd de stroom naar de automatische besturing uitgeschakeld.

Kennelijk hielp de duisternis bij de sessies van Sherman, waardoor visuele prikkels werden geëlimineerd, zodat hij ontvankelijker kon zijn voor informatie die uit zijn onderbewustzijn kwam. In het donker zitten om informatie te ontvangen is een goede en standaardmanier om de verhouding tussen psi-signaal en omgevingsgeluid te vergroten.

Een interessant feit is dat Sherman na enige tijd zijn onderbewustzijn trainde om hem consistenter informatie te geven. Hij merkte op dat zijn geest zo uiterst gevoelig en afgestemd was geworden op de taak die hij moest uitvoeren, dat hij voortdurend ongevraagde indrukken en “ongebruikelijke mentale flitsen” kreeg.

Soms leken deze glimpen afkomstig te zijn uit de geest van degene op wie hij zijn aandacht richtte, ongeacht het feit dat hij niet opzettelijk op zoek was naar deze ongevraagde inzichten. Er is veel bewijs dat aantoont dat psi-vermogens, zoals ons spierstelsel, reageren op training. Dit is bij mystici en occultisten al eeuwen bekend.

Tijdens de ontvangstsessies voelde Sherman dat zijn geest ‘contact’ maakte met de geest van Wilkins, waarbij hij een kracht, lijn of energiestroom voelde die de twee onderbewuste geesten van de twee mannen leek te verbinden. Wanneer hij dit gevoel tijdens een bepaalde sessie sterker voelde dan op andere momenten, behaalde hij zijn beste resultaten.

De conclusie die beide mannen bereikten (en die geheel in overeenstemming is met het occulte wereldbeeld) was dat de mate van intensiteit van de emotionele reactie op externe ervaringen de intensiteit van de geprojecteerde gedachtekracht bepaalt. Volgens hen zijn menselijke emoties de energiebron achter de elektrische stromen in de hersenen.

Een terugkerend motief in ‘paranormaal’ en parapsychologisch onderzoek is de belangrijke rol van emoties en de creatieve kracht die ze oproepen. Sherman merkte ook op dat hij op twee plaatsen in zijn lichaam gedachte-indrukken voelde: in de hersenen (kroonchakra en derde oogchakra) en in de zonnevlecht (waar het manipurachakra zit). Hij voelde ook de nerveuze reactie in zijn maag, waarvan hij besefte dat deze altijd gepaard ging met echte telepathische communicatie. (Dr. Hiroshi Motoyama associeerde de onderste drie chakra’s met passieve of receptieve psi-vaardigheden.)

Sherman gaf verbazingwekkend nauwkeurige rapporten van de verre activiteiten van Wilkins, of deze nu of in de nabije toekomst plaatsvonden. Wilkins had tijdens zijn vijf maanden durende vlucht slechts twee ongelukken met zijn vliegtuig, die Sherman beide van tevoren aanvoelde.

 

© aluska.org 2024

Nederlandse vertaling: wakkeremensen.org