De Angst Voor Sterfelijkheid Overwinnen
De Angst Voor Sterfelijkheid Overwinnen
Door: Aluska.org – 17 Mei 2023
Ik geloof in alles, niets is heilig voor mij. Ik geloof in niets; alles is heilig.” – Tom Robbins
Sommige mensen zeggen dat de dood een kompas is. Anderen zeggen dat het een kruispunt is. Sommigen zeggen dat de dood het begin van de tijd is, of dat het het einde van het begin is. Maar wat men ook zegt, de dood is een onmiskenbare realiteit en komt voor ons allemaal. We negeren deze kennis meestal op eigen risico.
Starend in de schijnwerpers van onze eigen dood, zijn sommigen van ons zich bewust van deze lichten, maar velen van ons niet. Voor sommigen van ons komen de lichten op ons af en is de dood nabij. Voor de meesten van ons daarentegen zijn de lichten ver weg, zwak verlicht aan de horizon. Maar het zal ons uiteindelijk allemaal inhalen.
Dus wat moet een struikelende en tastende sterveling doen? Hoe gaan we om met de wetenschap dat we op een dag zullen sterven? Hoe navigeren we door deze Möbius-strip van onheil? Hoe maken we de strop los, zodat we tenminste een fatsoenlijk leven kunnen leiden?
Weten hoe om te gaan met de angst voor sterfelijkheid is waarschijnlijk de belangrijkste levensvaardigheid die we kunnen hebben. Maar het is een tweezijdige munt. Aan de ene kant is angst voor sterfelijkheid angst voor de dood. Aan de andere kant is de angst voor sterfelijkheid de angst voor het leven. Beide moeten worden geëerd en met humor worden aanvaard voordat we onze eigen ervaring hebben.
De angst voor de dood
“Hoe meer ongeleefd leven, hoe groter de angst voor de dood. Hoe meer je je leven niet ten volle leeft, hoe groter je angst voor de dood.” – Irvin Yalom
Weet dat er geen ontkomen aan is. Je kunt niet je cake hebben en er ook nog van eten. Een goed geleefd leven is een leven met de dood voor ogen. Je kunt geen avontuurlijke kunstenaar of een dronken geest zijn en tegelijkertijd een gezagsgetrouwe burger of een solide eik in een comfortabele achtertuin. Als je dronken wilt worden, moet je misselijkheid en katers verdragen. Als je ja wilt zeggen tegen zonlicht en avontuur, moet je ja zeggen tegen vuil en gevaar.
Het zit allemaal in je, de demon en de diamant, de kracht en de pijn, de lach van het leven en de angst voor de dood. Zeg ja tegen alles, vermijd niets. Probeer niet tegen jezelf te liegen. Je zult niet eeuwig leven. Je bent niet onsterfelijk. Je bent een vlinder in een tsunami. Vecht er niet tegen. Geef je eraan over. Laat het je leiden. Smelt samen met de storm. Je hebt maar één leven. Maak er het beste van.
Accepteer je doodsangst, absorbeer je existentiële angst, integreer je doodsangst. Zie de dood onder ogen. Sterf erin. Verbrand het afval.
Ontdoe je van sentimentele bagage, naïviteit, onschuld. Dan kun je herrijzen tot een persoon die de moed heeft om met pijn om te gaan. Want pijn is de beste leermeester. Vooral de pijn die de dood leert. Leer ervan. Laat het je vormen. Laat het je slijpen tot een instrument dat grootsheid waardig is. Zoals Atticus mysterieus zei: “Moge mijn dood een lang en glorieus leven zijn.”
Uiteindelijk, maakt de dood filosofen van ons allen.
Angst voor het leven
“Het leven zal je breken. Niemand kan je ertegen beschermen, en een leven van eenzaamheid ook niet, want eenzaamheid zal je ook breken met zijn verdriet. Je moet liefhebben. Je moet voelen. Daarom ben je hier op aarde… Je bent hier om je hart te riskeren. Je bent hier om opgenomen te worden. En wanneer je gebroken bent, verraden, verlaten, gekwetst, of de dood nadert, laat je dan bij de appelboom zitten en luister naar de appels die in hoopjes om je heen vallen en hun zoetheid verspillen. Zeg tegen jezelf dat je er zoveel mogelijk hebt geproefd.” – Louise Erdrich
Het leven zal je hart breken. Maar goed. Laat jezelf breken. Je hart is gemaakt om te breken, om alle ervaringen – goede en slechte – op te nemen en dan weer samen te komen. Het zal je sterker maken. Om Samuel Becket te parafraseren: Altijd liefdevol. Altijd gebroken harten. Het maakt niet uit. Heb opnieuw lief. Breek je hart opnieuw. Breek het beter.
Het leven gaat niet zozeer over het ontvangen van bloemen, regenbogen en zonneschijn, maar over hoe goed je kunt navigeren door de doornen, de stormen en de duisternis. Vermijd de doornen niet ten koste van de rozen. Ga de storm niet uit de weg ten koste van het avontuur. Ga de duisternis niet uit de weg ten koste van verder kijken dan het licht. Ga pijn niet uit de weg ten koste van heelheid; heelheid moet worden omarmd, zelfs ten koste van pijn.
Zoals James Hillman krachtig stelde: “Wij bestaan uit kwellingen, niet uit polariteiten.“
De heelheid van je leven wordt bepaald door wat je met die kwellingen doet. Heel zijn betekent niet dat je nooit breekt. Helemaal niet. Heel zijn betekent jezelf breken en dan weer in elkaar zetten, sterker dan voorheen. En dat houdt nooit op. Het is constant: laat je verwonden, genees je wonden en maak er heilige wonden van. Dat is een goed geleefd leven.
Een andere manier om de cyclus leven-dood-geboorte te bekijken is in termen van heelheid. Er is geen punt in de cyclus dat niet het begin en einde is van elk ander punt in de cyclus. Dat is wat jij bent. Jij bent de heelheid die de gefragmenteerde aspecten van het geheel waarneemt als punten onderweg.
Tijdens de donkere perioden waarin je je bedolven voelt onder mislukking en pijn, denk dan aan dit gevoel van heelheid en draai het script om en stel je voor dat je in plaats daarvan geplant bent. Alles wat je nu nog moet doen is die heelheid omarmen en opbloeien tot grootsheid.
Ontdek het sublieme
“Er zijn hoogten van de ziel van waaruit zelfs tragedie ophoudt tragisch te lijken.” – Nietzsche
Wanneer je je angst voor leven en dood assimileert, ervaar je een staat van kosmische sublimiteit. Je stijgt uit boven alle pijn en plezier, boven alle ups en downs, boven alle angst, bezorgdheid en honger. Al het gewicht van de sterfelijkheid glijdt weg in lichtheid. Cupido fati overweldigt je en het enige wat je kunt doen is in de krachtige rol stappen van het liefde zijn zelf. Je wordt verliefd op je lot.
In deze staat van kosmische sublimiteit worden alle pijn, alle plezier, alle ups en downs, alle angst en liefde van het leven slechts ingrediënten voor je eigen onsterfelijkheidsproject, je opus magnum, je ultieme kunstwerk.
Waar een plant opbloeit tot een bloem, bloeit de mens op tot een kunstwerk. Als je midden in het artistieke proces zit, bloei je op. Je raakt de steen der wijzen aan. Het transcendente schijnt door de kunst. Het sublieme schijnt door jou. Alles komt samen in die heilige ruimte tussen leven en dood: overgave.
Het kosmische sublieme is een ontologisch keerpunt, een perspectief waarin de dood zowel verrukking als opstanding is, en de dood van het ego verbonden is met creativiteit. Het is een beweging naar psychologische diepte.
Om het sublieme te ontdekken, mediteer op de dood. Mediteer op de eeuwigheid. Mediteer op onderlinge verbondenheid. Mediteer over pijn en waarschijnlijkheid. Als je je diep bewust wordt van je sterfelijkheid, geeft dat je betekenis en energie.
Zoek manieren om die betekenis en energie om te zetten in vitaliteit, creativiteit en kracht. Zoek uitbreiding. Zet energie om in synergie. Druk het oneindige uit in de tastbare en begrensde vorm van een kunstwerk. Breng het magische elixer terug naar de “stam” en verander de manier waarop de stam de wereld ziet.
Vertaling © www.aluska.org 2023 / door Bron
Nederlandse vertaling: wakkeremensen.org